cytaty z książki "Potęga mitu"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
[...] jeśli idziesz za tym, co cię uszczęśliwia, to jakbyś podążał jakimś szlakiem, który istniał od zawsze, czekał na ciebie, i że życie, które właśnie przeżywasz, jest tym, które było ci jakoś pisane.
Są na świecie tacy ludzie, nazwijmy ich mendami. Oni nie promieniują życiem, nic z siebie nie dają. Przyklejają się tylko do ciebie, zawisają na tobie i próbują wyssać z ciebie życie
Kara piekła polega na tym, że na całą wieczność otrzymujesz to, co zdawało ci się najbardziej upragnione na ziemi.
U Nietzschego spotykamy ważną ideę - amor fati, czyli "umiłowanie własnego losu", to znaczy w istocie własnego życia. Według niego jeśli mówisz "nie" choćby jednemu składnikowi swojego życia, to drzesz w strzępy całość.
- A więc doskonałość byłaby czymś śmiertelnie nudnym, nieprawda?
- (...) Byłaby nieludzka. Sedno wszystkiego - człowieczeństwo, to coś, co sprawia, że jesteś istotą ludzką, a nie nadprzyrodzoną i nieśmiertelną - właśnie to jest godne miłości. Dlatego niektórym ludziom tak trudno jest kochać Boga - dlatego że nie ma w nim żadnej niedoskonałości. Możesz się go bać, ale to jeszcze nie miłość. Godny miłości staje się dopiero Chrystus na krzyżu.
(...) ludy o ciągotach imperialistycznych mają tę cechę, że własnego lokalnego boga próbują ubrać w rolę szefa całego wszechświata.
Poeci to po prostu ludzie, którzy z ciągłego kontaktu ze swoim szczęściem uczynili zawód i styl życia.
W dziedzinie ducha rolą większości jest słuchanie i otwieranie się na kogoś, komu dane było doświadczenie wykraczające poza sprawy jedzenia, schronienia, potomstwa i majątku.
Mity trzeba utrzymać przy życiu. Ludźmi, którzy mogą to zrobić, są wszelkiego rodzaju artyści. Funkcją artysty jest mitologizacja otoczenia i świata.