Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krytykowanie może być niebezpieczne, ponieważ często osoba, którą krytykujesz, czuje się zaatakowana, nieważne, jak delikatnie starałeś się sformułować swoje uwagi, i może odpłacić ci tym samym. Ponieważ zraniłeś jej dumę, podważyłeś jej poczucie własnej wartości, może odnieść wrażenie, że z rozmysłem chciałeś ją skrzywdzić, więc spróbuje skrzywdzić ciebie. Tego rodzaju kontrataki mają swe źródło w psychologicznej tendencji, którą nazywam zasadą fałszywej atrybucji: Odczuwam ból, a zatem ktoś musi być odpowiedzialny za sprawienie mi go.

Ponieważ narcyz prześladowca podświadomie dąży do zrzucenia swojego poczucia wybrakowania czy niższości na tragarza, zrozumiałe jest, że wybierze kogoś przygotowanego do dźwigania tego ciężaru – nie rówieśnika o wysokim statusie, ale osobę z zaburzonego środowiska, już zmagającą się z niską samooceną.

Porzucenie lub wczesna strata rodzica, przemoc fizyczna, zaniedbywanie emocjonalne, wykorzystywanie w służbie rodzicielskiego narcyzmu, narażenie na zazdrość i nienawiść ze strony rodzica – ekstremalny narcyz nie „taki się urodził”, ale jest ukształtowany przez traumę.

Osobowość i zachowanie ekstremalnego narcyza są wyrazem nieustannego wysiłku, aby uciec od poczucia wybrakowania i niższości. Wbrew pozorom narcyzm jest przeciwieństwem zdrowej samooceny.

Prawda, do której pracownicy socjalni i badacze dochodzili przez ostatnie sześćdziesiąt lat, jest taka, że adopcja zawsze jest do pewnego stopnia traumatyczna dla małego dziecka. Nawet jeśli odbywa się zaraz po urodzeniu, przerywa relację więzi, jaka rozwijała się podczas ciąży.