Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatecznie śmierć nie istnieje. Odchodzi się ze świata w rosę, w wietrzyk, w gwiazdy, stajemy się jakąś cząstką soku drzew, blasku drogich kamieni, upierzenia ptaków. Oddajemy z powrotem Naturze to, co ona nam pożycza, i Nicość, która jest przed nami, nie ma w sobie nic straszniejszego od Nicości znajdującej się za nami.

Bouvard dał się prowadzić na majowe nabożeństwa. Dzieci śpiewające litanię, pęki bzu, girlandy zieleni dały mu uczucie jakby niezniszczalnej młodości. Bóg objawił się jego sercu w kształtach ptasich gniazd, w przejrzystości źródeł, w dobroczynności słońca i dewocja przyjaciela wydawała mu się czymś dziwacznym i nudnym.

- Czemu Ty przy jedzeniu stękasz? – spytał

- Winniśmy jeść stękając – odpowiedział Pecuchet – gdyż człowiek tą drogą utracił niewinność.