Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzecz w tym, że razem, wy i ja, wypiliśmy morze. Wzięliśmy gąbkę i wymazaliśmy horyzont. Uwolniliśmy Ziemię z łańcucha łączącego ją ze Słońcem. I oddalamy się - oddalamy się od wszystkich słońc, Stale odpadamy do tyłu, w bok, w przód, we wszystkich kierunkach. Nie ma żadnego w górę albo w dół i w lewo. Błąkamy się po jakiejś nieskończonej nicości. Czy nie czujemy oddechu pustej przestrzeni? Czy wszystko nie stało się chłodniejsze? Czy nie ogarnia nas nieubłaganie noc? Czy latarnie rzeczywiście nie powinny płonąć o poranku? Czyżbyśmy nie słyszeli nic prócz hałasu, z jakim grabarze chowają Boga? Czyżbyśmy nie czuli żadnej woni prócz Jego gnicia?