Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie próbowała walczyć z tym przypływem zwątpienia, niemalże fizycznym doznaniem nicości, wlewającą się do trzewi czarną plamą melancholii, otępienia i obojętności - była na to zbyt mądra, i chociaż nie były to sytuacje częste, kurczyła się raczej w samotności, względnie przy mnie, byłem więc jedynym towarzyszem jej chwilowego osłabienia, wycofania, emocjonalnego skurczu, atrofii swej na co dzień rozbuchanej osobowości.