Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Abele Ricieri Ferrari znany pod pseudonimem Renzo Novatore, urodzony 12 maja 1890 roku we włoskiej miejscowości Arcola w regionie Liguria, wychował się w ubogiej chłopskiej rodzinie.Nie mogąc zaadoptować szkolnej dyscypliny,uczestniczył w zajęciach pierwszej klasy gimnazjum tylko kilka miesięcy, by wkońcu porzuić je raz na zawsze. Choć ojciec zmusił go do pracy na farmie, jego silna wola i pragnienie
wiedzy uczyniły z niego filozofa samouka jak i poetę. Jako młodzieniec Renzo eksplorował literature spoza granic nałożonych przez system edukacji, sycąc się pracami Pisacanego, Salgariego, Cattaneoego, Barilliego, Tołstoja, e Cavallottiego i wielu innych obstających przy krytycznym sposobie myślenia. Jego region Liguria, w owych czasach pełen anarchistycznych kółek i bojowników. Jako buntownik z powołania, szybko wsiąknął w to środowisko, tak, że w krótkim odstepie czasu zetknął się z samym anarchizmem i jego teoretykami. Odkrył dzieła Malatesty i Kropotkina, ale także Ibsena i przede wszystkim Nietzschego, którego potem miał w zwyczaju często cytować. Aczkolwiek filozofem, który głownie wpłynął na sposób myślenia i życia Novatorego był bez wątpienia Max Stirner. Został olśniony przez teorie Stirnera, szczególnie jego koncepcją indywidualizmu jako elewacji ego; najwyższy cel dla jednostki, która egoistycznie określa się mianem „jedynego”.Tak więc, począwszy od 1908, uważał się za anarchoindywidualiste, z silnymi naleciałościami nihilizmu. W 1910 roku został oskarżony o podpalenie miejscowego kościoła i spędził trzy miesiące w więzieniu, jednak jego udział w podłozeniu ognia nigdy nie został dowiedziony. Rok później, poszedł na pare miesięcy na katorge, ponieważ policja ścigałą go za kradziez i rozbój. W dniu 30 września 1911 roku, policja aresztowała go za wandalizm. W 1914 roku zaczął pisac do anarchistycznych gazet. Jego styl, bardzo agresywny i pozbawiony romantyzmu oraz moralitetu, mogł być kojarzony z futuryzmem; stylem literackim, który pojawił się na początku XX wieku, którego celem było zerwanie z maniera ubiegłego wieku i dać początek nowemu stylowi odpowiadającemu wielkim przemianom w nowym świecie. Novatore uważał prace najemną tylko jako bardziej wyrafinowaną formę niewolnictwa i zwykł mawiać widząc wyczerpanego, pokrytego potem i kurzem robotnika: „To jest człowiek?!” Uważał tez stąd, że jego przyrodzonym prawem jest ekpriopracja bogatych dla zapewnienia sobie niezbędnych rzeczy do codziennego przetrwania jak i użycie wobec nich siły, co nie stanowiło dla niego najmniejszego problemu. Tak prezentowała się jego osobista filozofia. Później pisał- „Nie jestem żebrakiem[...]sięgam wyłącznie po to do czego upoważnia mnie moja siła”. Został powołany do wojska w 1912 roku, acz szybko zwolniono go z nieznanych przyczyn. Włochy przystąpiły do Pierwszej Wojny Światowej kolejno w 1915 roku i 1919 roku, ostatnim roku konfliktu, nawet wcześniej zwolnieni ze służby żołnierze zostali na powrót powołani w świetle ciężkich strat jakie odniosłych Włochy. Podczas gdy wielu anarchistów postanowiło udzielić swego wsparcia dla tej zbiorowej rzeźi, on zdezerterował ze swojego pułku w dniu 26 kwietnia, 1918 roku, za co w odpowiedzi trybunału wojskowego został skazany na śmierć za dezercje i zdrada stanu 31 października. Opuścił swą wioskę i uciekł, propagując dezercję i zbrojne powstanie przeciwko państwu. Kiedy dowiedział się o wydanym na niego wyroku i, że policja dostała zezwolenie na zastrzelenie go, napisał list do swego przyjaciela Tintino Rasi: „Bracie, mój żywot zdobył w tych dniach najwspanialsze i radosne obszary bytu. Społeczeństwo którego nienawidze, wydało na mnie wyrok śmierci. Trwam teraz pełen intensywnej tęsknoty za każdą minutą, każdą chwilą mojego życia; i ten przytłaczający krzyk rozsadza mnie od środka: chcę żyć, muszę żyć, będę żył, właśnie teraz kiedy zostałem przeklęty. Będę cierpliwie czekał za przybyciem tej w krwii zbroczonej hieny; Stanę się potworem dzikości...” Novatore był podówczas żonaty i z dwójką dzieci. Kiedy w ostatnich miesiącach 1918 roku jego młodszy syn zmarł, Novatore powrócił do domu, ryzykując aresztowanie wyłącznie po to by pożegnać małe zwłoki. Potem ponownie zniknął. Latem 1919 roku, Włochami wstrząsałafala licznych protestów, strajków i lokalnych powstań przeciwko katastrofalnej polityce rządu, ciężkim policyjnym represjom, wysokim kosztom utrzymania i niedoli pracowników. W maju 1919 roku, miasto La Spezia przeszło w kontrole samozwańczego Komitetu Rewolucyjnego, który odpierał policyjne i burżuazyjne siły przez kilka tygodni. Mimo, że będąc indywidualistą, Novatore (dalej uciekinier) był na pierwszej lini tego komitetu, gdyż wierzył, że najważniejszą rzeczą na chwilę obecną jest rozpalić rewolucyjny ogień wśród ludzi i rozpocząć radykalny bunt przeciwko tzw status quo. Mawiał- „Czekacie na rewolucję! Dobrze więc! Moja rozpoczęła się dawno temu! Kiedy będziecie gotowi- Boże, co za zwłoka!- Z przyjemnością dołącze do was! Ale kiedy wy się zatrzymacie ja będę kontynuował mój szalony i triumfalny pochód w kierunku wielkiego i wziosłego podboju Nicości! W dniu 30 czerwca 1919 roku Novatore ukrywał się w chacie położonej w pobliżu miasta Serzana. Pewien rolnik sprzedał go wkońcu policji. Skazano go na dzieśięć lat więzienia, ale został wypuszczony podczas ogólnej amnestii kilka miesięcy później. Czasy były nadal niespokojne, niskie klasy wspierane przez radykalne skrzydło Partii Socjalistycznej dalej wierzyły w rewolucje sowieckiego stylu. Novatore ponownie przystąpił do anarchistycznego ruchu i jego walk, biorąc udział w wieluinsurekcyjnych przedsięwzięciach. W 1920 roku, policja aresztowała go i innych buntowników ponownie, podczas nieudanej próby zbrojnej napaści na dyspozytornie broni w koszarach miasta Val di Formola. Kilka miesięcy później był już wolny i uczestniczył w kolejnym insurekcyjnym projekcie, który niestety został udaremniony na skutek kapusia. Ten plan, legenda mówi, że osobiście opracowany przez Novatore, miał na celu przejąć wojskową fortyfikację La Spieza i fregaty marynarki zakotwiczone w porcie. Niestabilna politycznie i socjalnie sytuacja we Włoszech, a także niepokoje klasy średniej, fabrykanci i wielcy właściciele ziemscy, doprowadziły do spotęgowania faszystowskiego ruchu Mussoliniego: początkowo były to bandy naganiaczy pełniący funkcję antysocjalistów i łamistrajków, by potem stać się prawdziwą polityczną siłą. Szybki sukec został osiągnięty przez zastosowanie silnej konserwatywnej polityki i obietnicy stabilnej i świetlanej przyszłości dla narodu. Latem 1922 roku, trzy ciężarówki pełne lokalnych faszystów(niektóre źródła podają, że byli to policjanci po służbie)zatrzymały się przed domem Novatore, gdzie mieszkał ze swoją żoną i jego synem. Faszyści okrążyli dom, lecz Novatore użył przeciwko nim granatów ręcznych, dzięki czemu był w stanie uciec. Po raz kolejny zszedł do podziemia, acz tym razem już na zawsze. Dając jasno do zrozumienia, że nie ma dla niego już miejsca w tym społeczeństwie, Novatore miał dwa wyjścia: przyłączyć się do faszystowskiego ruchu i zostać spokojnym obywatelem, kolejną owcą pośród innych owiec-lub-uciec do Francji jak uczyniło to wielu jego towarzyszy. Novatore wybrał trzecie rozwiązanie: został bandyta i renegatem, walczącym na skraju każdej społeczności wyłącznie o siebie. Naturalnie porzucenie swojej żony, syna i towarzyszy było dla niego trudnym wyborem, ale jego anarchizm był z gatunku tych autentycznych i spójnych. W lecie 1922 roku dołączył do gangu słynnego rabusia o anarchistycznych inspiracjach: Sante Pollastro, który był poszukiowany przez policję jako wróg publiczny mimo jego młodego wieku. W dniu 29 listopada 1922 roku, Novatore i Sante Pollastro udali się do tawerny w Teglia, w pobliżu Genoi. Trzech karabinierów(włoska policja wojkowa) podązyła tam za nimi. Kiedy dwaj anarchiści chcieli ją opuścić, karabinierzy zaczęli strzelać. Ostatecznie ta szybka wymiana ognia przyniosła śmierć Novatore i chorązemu. Inny z karabinierów został ranny, podczas gdy sam Sante Pollastro, bez szwanku, dokonał udanej ucieczki z tawerny. Po przeszukaniu ciała Novatore detektywi znaleźli jakieś fałszywe dokumenty, pistolet Browning z dwoma pełnymi magazynkami, jeden ręczny granat i pierścień z ukrytym zbiorniczkiem wypełnionym śmiertelną dawką cyjanku. Lepiej być martwy, niż żyjąc w niewoli bądź być rozstrzelanym przez faszystów.