Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książeczka jest niestety króciutka (niecałe 100 stron i mały format, więc właściwie pewnie z 80). Jeśli ktoś liczy na intrygującą kryminalną zagadkę, to się rozczaruje. Natomiast jako pastisz przedwojennej powieści kryminalnej jako gatunku (takie były zamierzenia autorki) dzieło jest bardzo udane. Tekst niewątpliwie oddaje ducha epoki, choć trochę więcej mogłoby być odniesień do konkretnych miejsc w Warszawie. Z dużą pieczołowitością i humorem przedstawiane są kolejne postaci, ich dzieciństwo, powiązania, itd. Całość ma robić wrażenie relacji z prawdziwych wydarzeń, co podkreślają "materiały prasowe" oraz zdjęcia bohaterów - nawet trzecio-planowych (dla większego autentyzmu towarzyszą im podpisy typu: "stróż Żarnecki w dniu oświadczyn", "Marianna, posługaczka - trzecia od lewej"). Do tego mnóstwo pięknych smaczków językowych typu: "Późniejsze oględziny powabnych tak niedawno jeszcze zwłok wykazały złamanie karku" (opis miejsca zbrodni) "Należy pracować dziarsko i intensywnie, nie zapominając przy tem o konieczności wprowadzania do dnia pracy przerw służących odświeżeniu umysłu. Podczas takiej przerwy urzędnik nie powinien myśleć o pracy. Winien wyglądać przez okno, oglądać obrazki na ścianach, czy fotografię małżonki, naturalnie jeśli myśli o niej nastawiają go pozytywnie" (z poradnika detektywa) Ogólnie - lektura nieco surrealistyczna, ale dobrze napisana i niewątpliwie zabawna.