Brytyjska pisarka, autorka kryminałów i powieści dla dzieci. Urodziła się na Malajach, ale większość dzieciństwa spędziła w Anglii i Indiach. Wykonywała wiele różnych zawodów, w tym modelka, tancerka, sprzedawczyni w sklepie i guwernantka. Brand pisała również pod pseudonimami Mary Ann Ashe, Annabel Jones, Mary Brand, Mary Roland i China Thompson. W latach 1972-1973 Christianna Brand pełniła funkcję przewodniczącej Crime Writers' Association. Jej pierwsza powieść, Death in High Heels (1941) została napisana, gdy Brand pracowała jako sprzedawczyni, a pomysł zrodził się z jej fantazji o pozbyciu się irytującego współpracownika. To pierwszy tom cyklu Inspector Charlesworth; drugi ukazał się dopiero w 1979 roku: The Rose in Darkness. W 1941 jeden z jej najbardziej lubianych bohaterów, inspektor Cockrill z policji hrabstwa Kent, zadebiutował w książce Heads You Lose. Postać ta pojawiła się w 6 powieściach, z których Green for Danger to najsłynniejsza powieść Brand. Jej akcja rozgrywa się w szpitalu z czasów II wojny światowej; książka została sfilmowana przez Eagle-Lion Films w 1946 roku, z Alastairem Simem w roli inspektora. Brand porzuciła cykl pod koniec lat 50. i skoncentrowała się na innych gatunkach, a także opowiadaniach. Była trzykrotnie nominowana do Edgar Awards: za opowiadania "Poison in the Cup" (EQMM, luty 1969) i "Twist for Twist" (EQMM, maj 1967) oraz za dokument poświęcony sprawie morderstwa w Szkocji, Heaven Knows Who (1960). Opowiadania z cyklu Inspector Cockrill i wcześniej niepublikowana sztuka sceniczna "Cockrill" zostały zebrane jako The Spotted Cat and Other Mysteries from Inspector Cockrill's Casebook (zb 2002, 11, pl1). Pozostałe zbiory opowiadań: What Dread Hand? (zb 1968, 15),Brand X (zb 1974, 13, ess4) i Buffet for Unwelcome Guests (zb 1983, 16). Cat and Mouse (1950) jest powieścią kryminalną z inspektorem Chuckym w roli głównej. Court of Foxes (1969) to historyczna powieść awanturnicza, której bohaterka, słynna londyńska dama z towarzystwa, margrabina Marigelda, prowadzi podwójne życie –w tym drugim jest rozbójniczką. Akcja rozgrywa się pod koniec XVIII wieku. The Brides of Aberdar (1982) jest gotycką fantazją historyczną z duchami i klątwą. Pozostałe powieści –singletony są również historyczne: The Three Cornered Halo (1957) i The Honey Harlot (1978) o tajemnicy statku Marie Celeste. W latach 1946-1977 Brand opublikowała 5 powieści pod pseudonimami. Dla dzieci napisała poczytną trylogię fantasy Niania Matylda (Nurse Matilda, 1964; pol. 2006),Niania Matylda w mieście (Nurse Matilda Goes to Town, 1967; pol. 2006) i Niania Matylda idzie do szpitala (Nurse Matilda Goes to Hospital, 1974; pol. 2006),wyd. jednotomowe Niania (Nurse Matilda: The Collected Tales, om 2005, ln3, wt Nanny McPhee: Collected Tales of Nurse Matilda 2005; pol. 2015). Adaptacja filmowa Niania (Nanny McPhee, 2005; pol. 2006) z kontynuacją Niania i wielkie bum (Nanny McPhee and the Big Bang, 2010; pol. 2010). W obu tytułową rolę zagrała Emma Thompson.
http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/01/niania-christianna-brand.html
Państwo Brown mają tak dużo dzieci, że sami nie są w stanie ich policzyć, dlatego dzielą je na kategorie wedle wieku: Starszaki, Średniaki, Maluchy oraz Szkraby. Dodatkowo każde z nich jest potwornie niegrzeczne, nieposłuszne oraz skore do niewyobrażalnych psot, co tworzy mieszankę wybuchową, kiedy wszystkie naraz wpadają na pomysł uczynienia jakiegoś niesłychanie oryginalnego żartu. W ich życiu przewija się niezliczona ilość niań i guwernantek, które błyskawicznie uciekają jak najdalej, aby nigdy nie stanąć na drodze temu rodzeństwu. W momencie największej desperacji rodzice proszą o pomoc nianię Matyldę - szkaradną i pomarszczoną staruszkę, posiadającą nos jak dwa ziemniaki oraz jeden wystający ząb, która nieustannie ma przy sobie wielką, czarną laskę z magicznymi właściwościami, pomagającymi okiełznać nawet największego urwisa.
W "Niani Matyldzie" dzieci po raz pierwszy spotykają się z ową postacią, przejawiającą niezwykle oryginalne, aczkolwiek bardzo skuteczne, metody wychowawcze. "Niania Matylda w mieście" przedstawia historię państwa Brown, którzy pragnąc odpocząć od swoich urwisów, wyjeżdżają za granicę. Dzieci oddają pod opiekę ciotecznej babce Adelajdzie, mieszkającej w mieście, zaznaczając, że ich pociechy muszą być idealnie grzecznie, aby ich tymczasowa opiekunka zechciała przepisać im swój pokaźny spadek. Jednak bycie posłusznym okazuje się niezwykle trudnym zadaniem, dlatego na pomoc zostaje wezwana niania Matylda. Z kolei "Niania Matylda idzie do szpitala" opowiada o uczęszczaniu dzieci do szkółki niedzielnej, gdzie pastor stara się traktować ich według przykazania "kochaj bliźniego swego jak siebie samego", co staje się wręcz niemożliwe. Niania Matylda, która przychodzi do państwa Brown w odwiedziny, daje nauczkę urwisom, wysyłając ich do szpitala, gdzie oczywiście wszyscy sieją postrach. Kiedy w końcu wszyscy zaczynają zachowywać się w miarę porządnie, jadą nad morze do ciotki Adelajdy, gdzie dalej oddają się swoim psotom.
Polscy mali czytelnicy mieli okazję zapoznać się z książkami o niani Matyldzie już w 2006 roku, kiedy na rynku wydawniczym ukazały się trzy powieści Christianny Brand: "Niania Matylda", "Niania Matylda w mieście" oraz "Niania Matylda idzie do szpitala". Prawie 10 lat później wszystkie trzy historie ukazały się w jednym pokaźnym tomie. Z pewnością jest to wygodniejsza opcja - nie trzeba kupować trzech oddzielnych książek, ponieważ wszystkie historie można mieć w jednym miejscu. Poza tym, Niania ma twardą oprawę (w odróżnieniu do pojedynczych egzemplarzy),a pomimo dużej ilości stron, jej rozmiar jest bardzo poręczny - idealnie nadaje się do schowania w torebce lub niedużym plecaku.
Najciekawiej czytało mi się pierwszą część, ponieważ cała historia intrygowała ze względu na to, iż była zupełnie nieznana. "Nianię Matyldę w mieście" czytało się całkiem dobrze i sprawnie, jednak najgorzej było w przypadku ostatniej historii. Dlaczego? Otóż... każda z nich kręci się wokół tego samego. Owszem, czytanie ich w odrębnym egzemplarzu i w pewnych odstępach czasu byłoby zdecydowanie lepsze, ponieważ w takim przypadku dobrze jest przypomnieć sobie wcześniejsze wydarzenia, aby bezproblemowo móc wdrożyć się w aktualnie czytaną powieść. Jednak dostarczanie sobie informacji o tym, co pamięta się doskonale, gdyż miało się z tym styczność kilkanaście stron wcześniej, nie napawa zbyt dużym optymizmem, a raczej nuży czytelnika.
"Nianię" polecam dzieciom w wieku szkolnym, ponieważ młodsze mogą zbyt chętnie utożsamiać się z poznanymi urwisami, których pomysły przekraczają każdą granicę. Starszaki zdecydowanie lepiej odbiorą także niektóre niezbyt realistyczne wydarzenia, wiedząc, że jest to jedynie fikcja literacka. Pozornie strasznie wyglądająca niania może wzbudzić ogrom sympatii, szczególnie wtedy, gdy dzieci stają się grzeczniejsze, bo pozytywnie wpływa to także na samą nianię, której przybywa urody oraz uroku, nawet pomimo obecności tylko jednego zęba...
http://nieperfekcyjnie.pl
http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/01/niania-christianna-brand.html
Państwo Brown mają tak dużo dzieci, że sami nie są w stanie ich policzyć, dlatego dzielą je na kategorie wedle wieku: Starszaki, Średniaki, Maluchy oraz Szkraby. Dodatkowo każde z nich jest potwornie niegrzeczne, nieposłuszne oraz skore do niewyobrażalnych psot, co tworzy mieszankę wybuchową, kiedy wszystkie naraz wpadają na pomysł uczynienia jakiegoś niesłychanie oryginalnego żartu. W ich życiu przewija się niezliczona ilość niań i guwernantek, które błyskawicznie uciekają jak najdalej, aby nigdy nie stanąć na drodze temu rodzeństwu. W momencie największej desperacji rodzice proszą o pomoc nianię Matyldę - szkaradną i pomarszczoną staruszkę, posiadającą nos jak dwa ziemniaki oraz jeden wystający ząb, która nieustannie ma przy sobie wielką, czarną laskę z magicznymi właściwościami, pomagającymi okiełznać nawet największego urwisa.
"Niania Matylda w mieście" przedstawia historię państwa Brown, którzy pragnąc odpocząć od swoich urwisów, wyjeżdżają za granicę. Dzieci oddają pod opiekę ciotecznej babce Adelajdzie, mieszkającej w mieście, zaznaczając, że ich pociechy muszą być idealnie grzecznie, aby ich tymczasowa opiekunka zechciała przepisać im swój pokaźny spadek. Jednak bycie posłusznym okazuje się niezwykle trudnym zadaniem, dlatego na pomoc zostaje wezwana niania Matylda.
"Nianię" polecam dzieciom w wieku szkolnym, ponieważ młodsze mogą zbyt chętnie utożsamiać się z poznanymi urwisami, których pomysły przekraczają każdą granicę. Starszaki zdecydowanie lepiej odbiorą także niektóre niezbyt realistyczne wydarzenia, wiedząc, że jest to jedynie fikcja literacka. Pozornie strasznie wyglądająca niania może wzbudzić ogrom sympatii, szczególnie wtedy, gdy dzieci stają się grzeczniejsze, bo pozytywnie wpływa to także na samą nianię, której przybywa urody oraz uroku, nawet pomimo obecności tylko jednego zęba...
http://nieperfekcyjnie.pl