Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie nie jest to reportaż. "Chinlandia" to bardzo długi felieton. Skrajnie subiektywny i nie do końca wiadomo o czym. Chiny, Chińczycy ich tradycja, specyficzne zwyczaje czy historia okazują się być tylko pretekstami do konserwatywnie zabarwionej mieszaniny socjologiczno-filozoficznych wywodów. Jednym się to spodoba, innych zmęczy i odrzuci. Trochę jakby pójść na piwo ze starym znajomym - gadułą -, który właśnie wrócił z długiej podróży. Chętnie wszystko nam opowie, ale nie tak reportersko, tylko po prostu przy okazji wspominając byłą dziewczynę, dziwacznego wykładowcę ze studiów, aktualną sytuację polityczną w kraju i swoje perypetie z urzędem skarbowym. To czy będziemy się na tym piwie dobrze bawić, czy też spoglądać niecierpliwie na zegarek zależy tylko od tego czy lubimy tego człowieka i jego zaskakująco szerokie kręgi asocjacyjne, kiedy już zacznie swoją gawędę.