Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant1
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński9
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
J. H. Parry
Znany jako: John Horace Parry
1
7,9/10
Pisze książki: historia
Urodzony: 26.04.1914Zmarły: 25.08.1982
Był wybitnym historykiem morskiego, który służył jako Gardiner Professor of Oceanic History and Affairs at Harvard University.
John Parry był synem nauczyciela, Waltera Austina Parry'ego i jego żony Ethel Piddock. Uczył się w Clare College w Cambridge, gdzie ukończył też doktorat z historii w 1938 roku. W dniu 18 marca 1938 roku, ożenił się z Joyce Carter. Para miała trzy córki i syna. Jego karierę naukową przerwała II wojna światowa, podczas której służył jako oficer Royal Navy w 1940-1945, stał się porucznikiem-komendantem. Został storpedowany trzy razy. Za zasługi wojenne, został mianowany na członka Imperium Brytyjskiego w 1942 roku.
Po demobilizacji wrócił do Parry Clare College w Cambridge, gdzie został nauczycielem historii 1945-1949. W 1949 roku został mianowany profesorem historii nowożytnej w nowo założonym University College w Indiach Zachodnich, Kingston, Jamajka.
W latach 1954-55 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Harvard, a następnie wrócił na krótko do Jamajki przed powołaniem na stanowisko dyrektora University College, Ibadan, w Nigerii w 1956 roku.
Parry pozostał na tym stanowisku do 1960 roku, kiedy został wybrany jako dyrektor University College of Swansea.
W 1963 roku został rektorem University of Wales, Cardiff, gdzie pozostał aż do roku kiedy został wybrany Gardiner profesor historii Oceanic i Spraw na Uniwersytecie Harvarda. Zmarł na atak serca w swoim domu w środę, 25 sierpnia 1982.
John Parry był synem nauczyciela, Waltera Austina Parry'ego i jego żony Ethel Piddock. Uczył się w Clare College w Cambridge, gdzie ukończył też doktorat z historii w 1938 roku. W dniu 18 marca 1938 roku, ożenił się z Joyce Carter. Para miała trzy córki i syna. Jego karierę naukową przerwała II wojna światowa, podczas której służył jako oficer Royal Navy w 1940-1945, stał się porucznikiem-komendantem. Został storpedowany trzy razy. Za zasługi wojenne, został mianowany na członka Imperium Brytyjskiego w 1942 roku.
Po demobilizacji wrócił do Parry Clare College w Cambridge, gdzie został nauczycielem historii 1945-1949. W 1949 roku został mianowany profesorem historii nowożytnej w nowo założonym University College w Indiach Zachodnich, Kingston, Jamajka.
W latach 1954-55 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Harvard, a następnie wrócił na krótko do Jamajki przed powołaniem na stanowisko dyrektora University College, Ibadan, w Nigerii w 1956 roku.
Parry pozostał na tym stanowisku do 1960 roku, kiedy został wybrany jako dyrektor University College of Swansea.
W 1963 roku został rektorem University of Wales, Cardiff, gdzie pozostał aż do roku kiedy został wybrany Gardiner profesor historii Oceanic i Spraw na Uniwersytecie Harvarda. Zmarł na atak serca w swoim domu w środę, 25 sierpnia 1982.
7,9/10średnia ocena książek autora
29 przeczytało książki autora
60 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Morskie imperium Hiszpanii J. H. Parry
7,9
Znakomita pozycja, podobnie jak większość pozostałych książek z tej serii, która mimo upływu lat zachowuje aktualność. Wraz autorem śledzimy zmiany stosunków gospodarczych, społecznych, kulturowych i politycznych na terenach dzisiejszej Ameryki Łacińskiej od końca XV do pierwszej połowy XIX wieku. Brytyjski historyk-marynista potrafi rozwinąć wielowiekowy kłębek wydarzeń i powiązać je ze sobą w czytelne, długotrwałe procesy.
Prezentowane tutaj syntetyczne ujęcie dziejów hiszpańskiego imperium kolonialnego to nie tylko fascynująca lekcja historii. Lektura pozwala poznać źródła problemów trapiących kraje Ameryki Łacińskiej po dziś dzień. Korupcja, bezwład biurokracji, lokalne partykularyzmy, kult siły i "władzy silnej ręki", rasizm - to wszystko i wiele innych jest bezpośrednim spadkiem po czasach konkwisty i kolonizacji.
Bardzo gęsta narracja porusza wszystkie istotne wątki, a jednocześnie zachowuje obiektywizm. Nie ma tu ani zbytniego wybielania kolonizatorów, ani przesadnej "czarnej legendy". Parry akcentuje zagmatwane relacje kolonii z metropolią, różnice w rozwoju poszczególnych wicekrólestw oraz odmienne podejście do mieszania się ras i kultur panujące w Meksyku i Peru. Nie brakuje mniej znanych ciekawostek, jak np. analizy wpływu rozwoju pasterstwa na charakter wojen o niepodległość, bo to właśnie latynoscy kowboje z klas gauchos i llaneros odegrali wówczas decydującą rolę "mięsa armatniego". Mimo drobnych pomyłek w tłumaczeniu, jak np. na str. 228 i 240, lektura płynie wartko, choć jak to zwykle przy takich pozycjach bywa, przydaje się dobra znajomość historii powszechnej omawianych czasów.
Oczywiście od powstania książki upłynęło sporo czasu i warto poszerzyć wiedzę o kwestie nieobecne lub ledwie zasygnalizowane w tej książce. Mimo to osoby zainteresowane historią nowożytną, czy krajami Ameryki Łacińskiej będą zachwycone. Bardzo warto!
Morskie imperium Hiszpanii J. H. Parry
7,9
Dość leciwa, ale chyba nadal podstawowa monografia dotycząca hiszpańskiego imperium kolonialnego w Ameryce. Rok publikacji oryginału – 1966. Ta data od razu wskazuje, jaki szmat czasu upłynął od pierwszego wydania tej książki. Siłą rzeczy zatem nie uwzględnia ona najnowszych opracowań oraz wyników badań. I generalnie trzeba o tym pamiętać podczas lektury, bo to właściwie jedyna „wada” tego opracowania. W pozostałych aspektach mamy do czynienia z wręcz wzorcowym przykładem specjalistycznej monografii historycznej – przystępnej w formie, doskonale napisanej, odpowiednio wyważonej pod względem faktów i jednocześnie naświetlającej główne trendy w procesie historycznego rozwoju kontynentu amerykańskiego pod dominacją hiszpańską.
Choć tytuł wskazuje na nieco szerszą zawartość merytoryczną, w książce przede wszystkim przedstawiona jest historia rozwoju hiszpańskiego imperium kolonialnego w Nowym Świecie - od momentu jego odkrycia przez Krzysztofa Kolumba aż do klęski Hiszpanii w wojnach wyzwoleńczych państw Ameryki Łacińskiej na początku XIX wieku. Nie poczytamy zatem tutaj o koloniach hiszpańskich w Afryce czy też na Dalekim Wschodzie. Natomiast samo omówienie kolonii w Ameryce jest wyczerpujące i naświetlające wiele interesujących faktów oraz procesów, które wpłynęły na współczesne oblicze tego regionu świata.
Autor John Horace Parry, brytyjski historyk i specjalista w tematyce historii morskiej, podchodzi do zagadnienia niezwykle szeroko, choć z utrzymaniem przejrzystości wykładu. Punktem wyjścia jest oczywiście rekapitulacja sytuacji Hiszpanii na progu nowej epoki historycznej oraz omówienie ludów zamieszkujących Nowy Świat w momencie przybycia do niego Europejczyków. Praca ma bardzo jasną i przejrzystą budowę – wprowadzający prolog, następnie pięć właściwych części oraz wnioski końcowe. Do każdej części przypisane są rozdziały tematyczne, których w sumie jest osiemnaście. Przejrzyste nazewnictwo pozwala szybko zlokalizować rozdział o interesującym nas aspekcie głównego zagadnienia.
W swojej książce autor analizuje kolejne fakty związane z umocnieniem kontroli Hiszpanii nad nowo odkrytymi ziemiami z uwzględnieniem różnych punktów widzenia, zachowując przy tym wyraźnie neutralnych stosunek. Parry omawia zagadnienia związane z kwestiami gospodarki, prawa, szerzenia religii, organizacji społeczności indiańskich, ale także dzieje zmagań Hiszpanii z innymi potęgami europejskimi o zachowanie pełnej kontroli nad Indiami Zachodnimi. A zatem znajdziemy tutaj wszystkie kluczowe kwestie niezbędne do poznania dziejów Ameryki Łacińskiej. Ukazywane przez autora fakty pozwalają o wiele lepiej zrozumieć specyfikę tego kontynentu oraz tamtejszych państw i społeczeństw.
Współcześnie można bez trudu zaobserwować procesy, które stanowią pokłosie hiszpańskiej dominacji na kontynencie. Kwestia długotrwałej niestabilności państw powstałych po rozpadzie hiszpańskiego imperium, dominacja dużych ośrodków miejskich nad życiem całego kraju, caudillizm jako forma sprawowania władzy, ruchy społeczne i polityczne w kierunku wyrównania praw rdzennej ludności – to tylko niektóre z zagadnień, dla których zrozumienia lektura monografii brytyjskiego historyka będzie niezwykle pomocna.
Uzupełnieniem pracy są oczywiście indeksy, bibliografia, mapy oraz bardzo przydatny słowniczek terminów pochodzenia hiszpańskiego, których przecież pełno w omawianej pracy. W książce mamy też wstawkę graficzną, choć współcześnie nie robi ona już raczej większego wrażenia.
Uważam, że „Morskie imperium Hiszpanii” to jedna z najlepszych monografii historycznych poświęconych dziejom kolonii hiszpańskich w Ameryce. To pozycja obowiązkowa dla osób, które chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o przeszłości tego kontynentu w bardzo przystępnej formie klasycznego wykładu historyka, który doskonale „czuje” zagadnienie. To także absolutne minimum historycznej wiedzy, jeśli chcemy zacząć czytać na poważnie inne pozycje poświęcone Ameryce Łacińskiej. Gorąco polecam.