Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Nowojorska bohema” to bardzo dobry przykład literatury tzw. gawędziarskiej. Co potwierdza chaos i pomieszanie wątków, oraz liczne dygresje, zwroty do słuchacza, czy anegdoty. Wszystko c o Ronald mówi jako narrator, zostaje poddane ocenie na podstawie jego osobowości i przekonań, sympatii i niechęci, stąd zauważalny jest skrajny subiektywizm jego wypowiedzi. Zgodzę się, iż "Nowojorska bohema to historia amerykańskiego undergroundu od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych". Lecz to iż autor odwołuje się do własnych wspomnień już niekoniecznie. Ronald Sukenick bazuje na wspomnieniach nie tyle swoich, co innych osób - nie twierdzę, że w całej książce. Jednak przytacza on wiele opowieści usłyszanych „z drugiej ręki” – nie będąc świadkiem wydarzeń. Mimo, to poddaje je ocenie i przytacza swoje emocje. Całość jednak jest ciekawą lekturą.