Urodził się w Moskwie w 1878 roku. Zdobył matematyczne wykształcenie. W kręgu jego zainteresowań, poza matematyką i przyrodoznawstwem, znajdowała się także poezja i malarstwo. Na początku XX wieku współpracował jako dziennikarz z „lewymi” wydawnictwami. Jednak nie interesowały go rewolucyjne organizacje. Duchowe poszukiwania Uspienskiego są związane z podróżami do Europy Zachodniej, gdzie spotyka się z zagadnieniami „wyższych wymiarów”, które wówczas nie interesowały nauki. Od 1907 roku zajmuje się poważnie naukami ezoterycznymi, szukającymi wewnętrznych związków pomiędzy różnymi zjawiskami. Zaznajamia się z europejskim okultyzmem i teozoficzną nauką. Podróże na Wschód pozwalają mu poznać hinduizm i jogę. Pisze szereg książek, ale sumę jego refleksji stanowi praca Tertium organum. Klucz do zagadek świata wydana w 1911 roku. W 1915 roku spotyka Georgija Iwanowicza Gurdżijewa. To spotkanie określiło główny trzon duchowych poszukiwań Uspienskiego. Spotkania z nim opisał w pośmiertnie wydanej pracy W poszukiwaniu cudownego. Gurdżijew – Uspienski to interesujący przykład relacji nauczyciel – uczeń. Uspieniski, przyjmując idee Gurdżijewa, nie rezygnuje z europejskiego podejścia do zjawisk niepojętych. Przyjmuje postawę racjonalisty. Zerwanie z Gurdżijewem następuje w 1924 roku. Gurdżijew przestał się przyznawać do swojego ucznia, Uspienski zawsze uważał się za jego spadkobiercę. Piotr Demianowicz Uspienski umiera w 1947 roku. Gurdżijew w 1949.
Aby człowiek w więzieniu mógł kiedykolwiek mieć szansę ucieczki, przede wszystkim musi zdać sobie sprawę, że jest w więzieniu. Dopóki sobie ...
Aby człowiek w więzieniu mógł kiedykolwiek mieć szansę ucieczki, przede wszystkim musi zdać sobie sprawę, że jest w więzieniu. Dopóki sobie tego nie uprzytomni, dopóty sądzi, że jest wolny, i nie ma żadnej szansy
Przy odpowiednim skupieniu z książki można wyciągnąć wiele pięknych nauk.
Mechaniczność człowieka uzależnia go od innych maszyn, praw i środowiska. Ciężko przewidzieć przyszłość, ponieważ co chwile może zmieniać się kierunek i cel. Człowiek staje się niewolnikiem wszystkiego co go otacza, wszystko wokół sprawuje nad nim władzę. Jeśli chcemy zrozumieć własną mechaniczność i w jakiś sposób się jej wyzbyć musimy pamiętać siebie. Gurdżijew pomaga przebrnąć przez drogę do poznawania siebie, tym samym utrzymując, że ludziom nie chce się myśleć o sobie. Zauważa, że człowiek zamiast pracować nad sobą zastanawia się jak spowodować, by inni zachowywali się zgodnie z ich życzeniami.
Opisane przez G prawo oktaw pokazuje, dlaczego w naszych działaniach nie ma linii prostych, wyjaśnia powody sprzeczności w nich. Człowiek nie spostrzega tego, że zaczynając robić jedną rzecz, faktycznie zajmuje się zupełnie inną. On dalej myśli, że robi to samo.
Jakie jest wyjście z sytuacji? Gurdżijew naucza jak oddzielać rzeczywiste od wymyślonego. Jak jedno Ja różni się od drugiego Ja. To droga pełna cierpienia ego, musimy zdać sobie sprawę z bezcelowości i mechaniczności wszystkiego. To pozwoli nam ukształtować środek ciężkości.
Książka jest skarbnicą wiedzy, G proponował swoim uczniom różne ćwiczenia, które Uspienski szczegółowo opisał. Przyroda, sztuka, ewolucja, prędkość wibracji i trzypiętrowa fabryka energii. To nie są błahe zainteresowania i błahe cele przeciętnych ludzi.
Książka wyjątkowa pod kątem tego jak odbiera mistrza jego uczeń. Opis kondycji świadomości zwyczajnego człowieka jest rozległy. Metody pracy nad poszerzeniem jej dokładnie opisane. Mi spodobał się sposób na pracę nad zatrzymaniem umysłu czym była technika stop, a wiec wejściem w stan bycia tu i teraz na hasło stop, w wybranym przez mistrza-trenera momencie. Obok opisu kondycji i metod pracy nad nią jest dużo ideologi wymyślonej przez Gurijewa aby przyciągnąć uczniów. Było to dla mnie szokiem jednak warto o tym pamiętać przed przeczytaniem. Część tych duchowych opowieści to po prostu bzdury. O motywacji i samym akcie wymyślania teorii duchowych wspominał Osho. Mówi, że jest to najprostszy sposób, by zachęcić choć część poszukujących do realnej pracy nad sobą.