Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka znaleziona w bibliotece, sięgnęłam po nią pod wpływem impulsu, zachęcił mnie chyba tytuł. Przeczytałam w dwa wieczory. Nad recenzją siedzę już od kilkunastu dni. Nie wiem co mam o niej napisać. Zacznę od tego, że tytuł jest niezwykle trafny. W książce znajduje się kilkadziesiąt opowiadań dziewczyn, które mówią o sobie, zwierzają się ze swoich problemów. Ma to pomóc nastolatkom na całym świecie, miło jest dowiedzieć się, że gdzieś daleko jest dziewczyna, która przeżywa to samo co ja. Opowiadania dzielą się na kilka części: o przyjaźni, miłości, smutku, śmierci, chorobach. Jedne są poruszające, chwytają za serce i leci nam przy nich łza, a niektóre śmieszne, infantylne i zabawne. Każdy rozdział jest opatrzony trafnym cytatem. W książce znajdują się opowiadania - niektóre krótsze, inne dłuższe, wiersze i piosenki. Jak wcześniej wspomniałam są to prawdziwe historie (jeśli wierzyć autorom) amerykańskich dziewczynek. Minusem książki jest niewątpliwie to, że nadaje się bardziej dla dwunasto-, trzynastolatek. Starsze osoby mogą się przy tej lekturze nudzić, ponieważ problemy, które są tam poruszane, np. o pierwszym staniku czy pocałunku mogą wydawać im się nudne. Trudno mi określić tę książkę. Jeśli znalazłabym ją w księgarni, szkoda byłoby mi na nią pieniędzy, ale jeśli którakolwiek z was, znajdzie przypadkiem ją w bibliotece czy antykwariacie, polecam do pożyczenia. Może nie każde opowiadanie jest mistrzowskie, ale ja miło spędziłam przy niej czas. [papierowyazyl.blogspot.com]