Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2003
1993
Anastazja Peter Kurth 
Fascynująca postać i znakomite rewelacje historyczno-plotkarskie. Tytułowa Anastazja to Wielka księżna Anastazja Mikołajewa Romanowa, jedyna córka Mikołaja II, ocalała z masakry w Jekaterynburgu. To ona i nie ona, bo cały czas zapoznajemy się właściwie z życiem kobiety, która się za nią podaje, śledzimy jej niezwykłe koleje losu, walkę o uznanie tożsamości przez rodzinę i ewentualnych pretendentów do tronu Rosji. A jednocześnie zapoznajemy się w trakcie lektury z mnóstwem listów i dokumentów, które miały pomóc w identyfikacji zaginionej, bo do dziś nie odnaleziono wśród szczątków rodziny carskiej, śladów po jego najmłodszej córce i praktycznie uważa się ją za zaginioną. Ja po przeczytaniu i zapoznaniu się z materiałem dowodowym dwóch przegranych przez Anne Anderson vel Anne Czajkowską procesów o uznanie jej za Anastazję, skłaniam się do wiary, ze zeszła z tego świata nie zaznawszy satysfakcji, po życiu pełnym tragizmu, bólu i cierpienia.
To nie jest powieść biograficzna lecz dzieje jej walki o tożsamość a także w kompetentny i czytelny sposób ukazanie machiny sprawiedliwości, nie zawsze...wydającej sprawiedliwe wyroki.
Anastazja Peter Kurth
Anastazja , takie piękne imię :) Bardzo , zaciekawiła mnie jej fabuła i z zapartym tchem przeczytałam ją :)
17 lipca 1918, Jekaterynburg. Po schodach do piwnicy domu Ipatiewa pod wodzą Jurowskiego schodzi jedenaście osób – ostatni car Rosji, Mikołaj II Romanow z synem Aleksym na rękach, jego żona Aleksandra Fiodorowna, ich śliczne córki, Wielkie Księżne: Olga, Tatiana, Maria i Anastazja (podobno wszystkie płakały, jakby przeczuwały swój koniec). Towarzyszyli im też doktor Botkin, pokojówka, lokaj i kucharz. Muszą się schronić w piwnicy ze względu na rzekomo grożące im niebezpieczeństwo. Caryca Aleksandra prosi, aby zostały wniesione dwa krzesła – dla niej i chorowitego carewicza Aleksego. Jurowski odczytuje tekst pomyślany jako wyrok śmierci, po czym jednym strzałem zabija cara. Caryca Aleksandra i Wielka Księżna Olga zdążyły się jeszcze przeżegnać, zanim cały oddział zaczął strzelać do zgromadzonych w piwnicy więźniów. Jednak córki cara nie zginęły od razu - pociski zamiast trafiać, odbijały się od nich. Według raportu Sokołowa Anastazja przeżyła salwę karabinową i dopiero później została dobita ciosami bagnetów i uderzeniami kolb karabinów. Okazało się, że Wielkie Księżniczki miały wszyte w gorsety drogocenne kamienie, które amortyzowały kule, a właściwie przedłużyły tylko męczarnie carskich córek. Odarte z odzieży ciała poćwiartowano, polano kwasem i po spaleniu wrzucono do nieczynnych szybów znajdujących się w lesie za Jekaterynburgiem. To miał być epilog ostatnich Romanowów.
17 stycznia 1920, Berlin. Z Landwehrkanal zostaje wyłowiona nieznana kobieta. Podczas pobytu w szpitalu w Dalldorfie Fraulein Unbekannt, czyli Nieznana Panna - jest zamknięta w sobie, odmawia odpowiedzi na wszelkie pytania, obawia się o swoje życie. W końcu jedna z pensjonariuszek zakładu, niemiecka krawcowa Klara Peuther, poznaje w niej Wielką Księżnę Tatianę, która przecież powinna była zginąć podczas masakry w domu Ipatiewa. Tak zaczyna się niezwykła historia Frau Czajkowskiej czy też Anny Anderson, która twierdzi, że jest jedną z cudem ocalałych córek ostatniego cara Rosji, jednak nie Tatianą, lecz Wielką Księżną Anastazją. Książka Petera Kurtha to biografia tej niezwykłej kobiety, poprowadzona od odratowania w Berlinie aż po jej śmierć ponad sześćdziesiąt lat później.
