Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bogowie o nas nie dbają. Mają inne zmartwienia. Dlatego nie powinnyście żyć w cieniu ich gniewu. Bać się należy ludzi. To przez nich przemowi złość, jeżeli wzniesienie się zbyt wysoko, jeżeli dostaniecie zbyt dużo miłości. Im więcej w Was siły, tym bardziej będą próbowali ściągnąć Was w dół.

Każda decyzja pociąga za sobą konsekwencje, jak głaz, który spada ze szczytu góry. Tocząc się w dół, może powali tylko kilka drzew.
A może po drodze poruszy inne kamienie i spowoduje lawinę.

Klitajmestra wie, czym jest sprawiedliwość – ta iskra od pradawnych czasów żyje w każdym człowieku, gotowa wybuchnąć ogniem, gdy zdarzy się nieprawość. Wie, czym jest sieć, gdzie każdą nić plami krew ojców i matek, córek i synów. Rozrasta się i rozrasta, a Erynie wciąż zastawiają w niej kolejne pułapki.

Przemoc karmi się przemocą – jest nienasycona, zawsze spragniona krwi.

(...) tak to już jest, że dla przyszłych pokoleń królowie często stają się bohaterami. Herakles, Perseusz, Jazon, Tezeusz… ludzie śpiewają o nich pieśni, a ich okrucieństwo przemieniają w szlachetność.
Królowe po śmierci są albo znienawidzone, albo zapominane.

Życie to jedno wielkie cierpienie. Warto jednak żyć dla paru chwil szczęścia, błyskawic rozdzierającej czarne niebo.

Czasami lepiej krwawić niż nie czuć nic.

Kiedy jednak nieomal umierasz z bólu, a nie możesz ukarać winnych, łatwo odegrać się na najsłabszych, skrzywdzić tych, którzy nie mogą się obronić.

(...) nienawiść zapuszcza korzenie głęboko w sercu, rozrasta się coraz bardziej, aż w końcu wszystko inne zaczyna gnić.

Ludzka krew jest taka płodna. Kiedy zostaje przelana, rodzi kolejne akty przemocy, lecz bogowie nie mogą wrócić człowiekowi życia – mogą tylko je odebrać.

(...) życie jest krótkie i tragiczne, ale niektórzy mają szczęście i spotykają kogoś, kto potrafi wyleczyć ich z samotności.

Nie istnieje niż potężniejszego niż kobieta o twardym charakterze.(...) Mężczyźnie łatwiej być silnym, nas wszędzie tak wychowują. Ale nieugięta, niezłomna kobieta godna jest najwyższego podziwu.

Taki los kobiet. Nawet te najpiękniejsze i najmądrzejsze są miażdżone niczym ziarno w moździerzu.

Same kłamstwa. Ona widziała to wszystko na własne oczy. Wie, że pieśni nigdy nie mówią prawdy.

Władza to dziwna rzecz. Wszyscy jej pragną, a tylko niewielu ją zdobywa.

Dla człowieka, który przez całe życie był niekochany i odtrącany, cudem musiało być to, że zechciał go ktoś taki jak ona.

Nawet niewolnica może dokonać wyboru.

Twój ojciec kiedyś mi powiedział, że nasze życie to jedynie walka między tymi, którzy mają władzę, tymi, którzy jej pragną, i tymi, którzy trafiają między nich, czyli przypadkowymi ofiarami.

Czasami w trakcie odpływu woda się cofa i zostawia na brzegu coś brzydkiego. Ale nic nie szkodzi. Wcześniej czy później nastąpi przypływ i to zabierze.