Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam prawo wiedzieć, kim był i dlaczego to zrobił. Jeśli był to żart, facet mógł spodziewać się solidnego liścia, lecz jeśli to było na serio… To mógł być początek prawdziwej miłosnej historii – jak te, które czytywałam w książkach. Niczym nie ryzykowałam, chyba że własną głupotą.

- Nienawidzę cię - wypaliłam.
- Nienawidzę cię bardziej.
Znów to robił, znów sobie ze mną pogrywał.
Ciężko westchnęłam.
- Świat ma miliardy lat, że też musiałeś urodzić się akurat w tej samej galaktyce co ja – omal nie wyplułam z siebie tych słów. Jad w moim głosie przeciął powietrze, pozbawiając mnie tchu.

Nie byłam taka. Nie byłam jedną z wielu dziewczyn, które mógł zaliczyć. Miałam swoje zasady i żałowałabym tego, gdybym dopuściła do czegoś więcej.
To był Carter. Mój pieprzony wróg. Nie miał prawa… Nie mógł wywoływać we mnie uczuć. Nie takich.

- Rozpraszasz mnie, wiesz? Przy tobie zawsze tracę resztki samokontroli i czuję… Czuję ten dziwny żar, gdy jesteś obok i dlatego właśnie - nabrałam więcej powietrza w płuca. - I dlatego właśnie chcę cię pocałować.

Mogłam zostać wieczną singielką, bo przecież to, czy byłam w związku, czy też nie, wcale nie określało mnie jako osoby. I chociaż z perspektywy społeczeństwa powinnam jak najszybciej znaleźć sobie chłopaka, wziąć ślub i spłodzić gromadkę dzieci, to po raz pierwszy w życiu czułam, że nie była to słuszna decyzja.