Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli wielu ludzi zrobi coś małego, to poruszy się coś wielkiego.

Nie słuchaj złych doradców, którzy mówią, nie sięgaj do gwiazd.

Droga adeptki to droga samotna, dobry mag nie potrzebuje niańki! z książki pt."W zielonych oczach wiedźmy".

Samotność jest przywilejem królów, władców i wojowników!

Zawieszenie broni, to jeszcze nie koniec walki!

Wszyscy inni już dawno daliby sobie spokój, płakaliby w kąciku, ale nie Ty, bo Ty jesteś Wojownikiem / Wojowniczką światła.

- Nic w tym dziwnego, przed chwilą zerwałam kilka sieci.
Boisz się pająków Mariam? To bardzo symboliczne i mądre stworzenia, a diabeł wcale nie jest taki straszny, jak go malują. Pająk nigdy pierwszy cię nie zaatakuje, zrobi to tylko w obronie własnej, to go pozytywnie wywyższa ponad ludzi – dodał, patrząc w jej przestraszone oczy, po czym znów się uśmiechnął i kontynuował – w życiu bym nie pomyślał, Mariam, że boisz się pająków.
– Mam względem nich ogromny respekt – odparła, jakby
na usprawiedliwienie, również się uśmiechając.

Na samym szczycie fasady widniał kamienny herb z królującym w samym centrum krukiem, otoczonym siedmioma pięcioramiennymi gwiazdami białego pentagramu. „Kruk” – pomyślała – „patron magii. Jakież to silne przesłanie dla tych, którzy nie boją się wejść w ciemność i pragną poznać najgłębsze mistyczne tajniki. Milczenie, które jest złotem. Wiedza, która jest najlepszym orężem…”. Poczuła dreszcz. Teraz gdy dotarła na miejsce, nagle wypełniła ją nie- pewność, czy chce iść dalej, czy naprawdę chce przekroczyć ową, jakże symboliczną bramę. Jednak nie miała innego wyjścia, jak nadal ufać w dobre zamiary i szczerość Alchemika. „Może w tym mroku naprawdę nikt mnie nie znajdzie” – pomyślała, lekko wzdychając.

Taką samą ważkę widziała dziś w ogrodzie staruszki i dokładnie taką samą przy Diabelskich Skałach. „Dziwne” – pomyślała. – „Wojowniczka, duszek natury, co chce mi przekazać, przed czym ostrzec?”.

- Droga adeptki to droga samotna, dobry mag nie potrzebuje niańki!

Mariam odetchnęła głęboko i zdobyła się na odwagę,

by zacytować jeden z ulubionych przez władcę Sarons

fragmentów wiersza Marsaya:

– Smutek w twoich oczach, mój panie,

strąca gwiazdy z nieba do otchłani …

ptaki milkną otulone mgłą poranka …

– Gdy płatki śniegu białym kobiercem przykrywają zielone wzgórza… – książę dokończył zdanie i z uśmiechem

zaskoczenia wstał i ruszył w jej kierunku ...

- Czytasz wiersze Marsaya?

Mariam wiedziała, że mężczyzna pragnie zmienić temat rozmowy i od razu podjęła to wyzwanie.

- Tak, wiersze Marsaya są mi bardzo bliskie, ukazują wolność i piękno, które znam z Sesex… – odparła z uśmiechem chwytając w dłonie książkę i odwracając okładkę, jakby chciała jej się lepiej przyjrzeć.

- Również bardzo je lubię. Fascynują mnie… Tak jak i ty, Mariam...

Każdego dnia możesz namalować grubą kreskę i zacząć wszystko od początku. Przeszłości nie da się zmienić. Zmienić można tylko przyszłość, wykorzystując lub nie nasze stare doświadczenia. Z książki pt."Tarot Thoth".