Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W płatkach śniegu, ocalonych z ostatnich zim, przechowuję wspomnienia o rozbłyskach w twoich oczach. Ich refleksy migoczą inaczej w każdej śnieżynce. Trzymam je w zamrażarce i wyjmuję tylko na specjalne okazje. Zastanawiam się, czy naprawdę wyglądają jak owsiki? Płatki zaraz rozpłyną się i złączą w nic nieznaczącą, malutką kałużę. Boję się, że nie będę w stanie już niczego w niej rozpoznać. Zamykam wieczko, odkładam szkatułkę na miejsce. Podchodzę do okna i pozwalam sobie na spojrzenie w niebo. Ostatecznie mamy styczeń.