Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tolkien i Lewis odrzucali to, co uważali za niespokojne i permanentne dążenie do oryginalności, które dostrzegali u autorów im współczesnych. Uważali, że aby powieść była świeża, nie należy próbować tworzyć jej z niczego, ale raczej starać się rozbudzić na nowo to, co już znajduje się w świecie wykreowanym przez Boga. W pewnym sensie mamy być jak dzieci, których nie nudzą doświadczenia, które już znają. Właśnie dziecięce spojrzenie na rzeczy jest właściwe. Dorośli mogą odbudować w sobie charakterystyczne dla dzieci poczucie świeżości i ciekawości wobec tego świata przez zanurzenie się w świecie powieści. Lewis wyjaśniał: "[Dziecko] nie gardzi prawdziwymi lasami dlatego, że czytało o lasach zaczarowanych, ale czytanie sprawia, że prawdziwe lasy są trochę zaczarowane". Według Tolkiena baśnie pomagają nam wyzdrowieć i "w tym sensie zasmakować tego, co one dla nas znaczą, lub utrzymać nas w dziecięctwie". Doceniając znaczenie dziecięcej ciekawości, czuł się zmuszony do stworzenia baśni dla dorosłych.

Joy Davidman "Smoke on the Mountain":"Jeśli ludzie nie wierzą w trwałe małżeństwo, być może lepiej, by żyli razem bez ślubu, niż gdyby składali przysięgi, nie chcąc ich zachować. Prawdą jest, że żyjąc razem bez ślubu, byliby winni (w oczach chrześcijan) cudzołóstwa. Lecz jedna wina nie zostanie naprawiona drugą: braku cnoty nie naprawia się krzywoprzysięstwem.

Wszystko jest wyjątkowe i (...) każda rzecz, jakkolwiek mała, kiedy jest przedmiotem uwagi lub potrzeby, staje się centrum świata i wymaga całej wiedzy o świecie po to, by odpowiednio ją wyjaśnić. [...] Obaj przyjaciele [Lewis i Tolkien] zgadzali się, że rozwinięta wyobraźnia jest równie ważna jak myślenie, a jedno bez drugiego staje się ubogie.