Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Artur Kijas
7
6,8/10
Pisze książki: powieść historyczna, historia
Urodzony: 07.09.1940
Polski historyk, zajmujący się dziejami wschodniej słowiańszczyzny w okresie kształtowania się państwowości kijowskiej, dziejami społeczno-politycznymi i kulturą Rusi, stosunkami polsko-ruskimi i polsko-rosyjskimi od czasów najdawniejszych do 1917 i historią ZSRR. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN. Od 1 stycznia 2011 r. emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
6,8/10średnia ocena książek autora
37 przeczytało książki autora
63 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Słownik biograficzny
Artur Kijas
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2000
System pomiestny w państwie moskiewskim w XV - pierwszej połowie XVI wieku
Artur Kijas
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1984
Najnowsze opinie o książkach autora
Ruś Artur Kijas
6,3
Szału nie ma. Książka sprawia wrażenie niemalże encyklopedycznej. Przeskakujemy rok po roku, po kolejnych władcach, kniaziach. Po kilkudziesięciu stronach, uznałem iż wyraźnie mogę wyznaczyć cyklicznie pojawiające się fragmenty, dotyczące setek postaci historycznych i zależności między nimi w podzielonym kraju. Ten był synem tego, rządził tu i tu, zajął to i to. I tak następny i następny. Zaprzestałem czytania tychże, gdyż wiedziałem, iż po dwóch godzinach nic z tego sobie już nie przypomnę. Czytanie jej przypominało bardziej wychwytywanie wzrokiem miejsc, gdzie coś przykuje moją uwagę. I aby do końca.
Ruś Artur Kijas
6,3
Pozycja, podobnie jak pozostałe z serii Początki państw wprowadza w dzieje jednej z monarchii Młodszej Europy. Stanowi wprowadzenie dość sympatyczne w odbiorze. Czytelnik bez większego pojęcia o omawianym materiale po lekturze książeczki wychodzi z pokaźną porcją wiedzy tak o faktach i postaciach, jak i procesach towarzyszących powstawaniu Rusi Kijowskiej. Autor posługując się wnikliwą znajomością starszej historiografii, uaktualnioną o nowy stan badań przybliża początki dziejów naszych wschodnich sąsiadów.
Książka nie przygniata swoją wielkością, a jednocześnie nie stanowi opracowania zdawkowego. Jej struktura jest udana, najpierw omówione zostały chronologicznie dzieje Rusi do bitwy nad Kałką, a potem poruszono problemowo kwestie wewnętrzne państwa ruskiego. O ile logicznie zaprezentowano dzieje do Jarosława Mądrego względnie do Monomacha, o tyle laikowi bardzo trudno się odnaleźć w gąszczu informacji dot. rozbicia dzielnicowego. Ów trudny okres został przedstawiony w sposób pogmatwany, zaś jego zrozumienie dodatkowo utrudnia brak tablic genealogicznych. Tylko dwie mapy wydają się być również niewystarczające dla niewprawionego czytelnika. Na korzyść pracy przemawia fakt, iż nazwy rozdziałów rzeczywiście oddają ich treść, co pomaga w odnalezieniu interesujących problemów. Autor potrafi rzetelnie i trafnie podsumowywać analizowane procesy np. chrystianizacji.
Choć styl książki nie sprawia problemów, autor nie uniknął paru błędów i niezręczności językowych. Na 186 s. stwierdza, że „przez cały okres Rusi Kijowskiej patriarchowie zachowali prawo mianowania metropolitów”, aby później przedstawić dwa przypadki wyboru metropolitów przez synod ruski bez uprzedniej zgody patriarchy (190 s.). Na 198 s. w jednym akapicie zostały zawarte sprzeczne wnioski; autor oceniając zjawisko dziedziczenia profesji kapłańskiej na wsi ruskiej zauważa, że „sprzyjało to chrystianizacji”, po czym dodaje, iż „efekty działalności religijnej sukcesorów były problematyczne”. 62 s. zawiera powtórzenie ustępu o chrystianizacji z 55-56 s. Nie wydaje się zasadne określenie „purpuratami” duchowieństwa wschodniego (193 s.),gdyż należy się ono głównie kardynałom. Na 221 s. pomylono datę II krucjaty, czyli „1148-1148”, cokolwiek ten zapis oznacza, zamiast 1147-1149.
Ruś A. Kijasa zasługuje na polecenie zwłaszcza amatorom historii Rosji, co nie oznacza, że jej lektura musi każdemu przypaść do gustu. Wymaga bowiem albo uprzedniego orientowania się w faktografii albo dostępu do wspomnianych pomocy, jak mapy, tablice chronologiczne, genealogiczne i in.