Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiele księżyców temu, kiedy Overwatch było nową grą, a Orisa nawet nie była grywalnym bohaterem, spędzałam wiele godzin swoich nastoletnich weekendów na graniu. Ten okres w moim życiu już dawno się skończył, ale nim to nastąpiło, miałam okazję trochę pograć tym obronnym robotem i naprawdę mi się podobała jako postać - można się więc łatwo domyśleć, że kiedy zobaczyłam o niej książkę na półce, od razu się zainteresowałam. Historia powstania Orisy, a przede wszystkim jej twórczyni, Efi, to powieść przede wszystkim młodzieżowa, próbująca pokazywać takie odcienie nastoletniego życia jak hiperfiksacja, odpychanie znajomych, brak poczucia przynależności i... No mi czegoś brakowało, ale ja nie jestem odbiorcą docelowym, a dla tych myślę, że pozycja naprawdę rozwinęła ten temat w wystarczający sposób, a jednocześnie nie przesadnie głęboki, nie robiąc z tego głównych motywów powieści. Było sporo momentów, gdzie historia trzymała mnie w napięciu, ale też rozbawiła - przede wszystkim osobowością kreującej się na bohatera Orisy. Było niestety przy tym też sporo momentów, w których jako czytelnik czułam się zagubiona - historia posiadała wiele wymyślonego słownictwa, ale też prawdziwego, o Afrykańskich korzeniach, które mi, białej dziewczynie z Polski o zerowym zainteresowaniu tą częścią świata, mówiło nic. Chociaż przy pierwszym wystąpieniu słowa powinien pojawić się przypis, tłumaczący króciutko, z czym mamy do czynienia. Coś, co przeszkadzało mi w książce, to były również bardzo liczne braki " – " w momentach, kiedy wchodziło uzupełnienie dialogowe, przez co wyglądało to tak, jakby bohaterowie mówili w dziwny sposób. Zdarzało się to myślę średnio co najmniej raz na rozdział, może nawet dwa - co może nie jest jakąś kosmiczną liczbą, ale jednak taka powtarzalność błędu bardzo zaczyna rzucać się w oczy przy każdym wystąpieniu. Tak że krótko mówiąc - bez fajerwerków, ale była to całkiem przyjemna, lekka lektura, choć nie sądzę, że zainteresuje dorosłego fana uniwersum Overwatch.