Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żeby znaleźć nieskończoność, nie musimy patrzeć w górę. Wystarczy się rozejrzeć dookoła.

Czasami nie wiem, kto kogo obdarza tu życiem, martwy Hannenheim mnie czy ja jego.

Próbowałem wymiotować. Tak, jakbym miał wyrzygać pustkę.

Wierzę w jednego raka, nosiciela śmierci, w trzech przerzutach jedynego. To on mnie zabije.

A swoją drogą co to za różnica: KPD czy NSDAP? Jedno i drugie mnie przeraża.

Pociągnąłem za cyngiel, nie słyszałem jednak wystrzałów, tylko monorytmiczną fugę z trupem co dwa takty.

Cała Cesarsko-Królewska Armia waliła konia.

I myślałem, że bóg się budzi, wzwód truchleje.

wszyscy ludzie są dla siebie nierozpoznanymi sobowtórami.

Strach poznał na długo przed trzydziestym trzecim rokiem. Wiedział, że nie przeciśnie się między żarnami historii.

Weronika Werhunt szczególnie ceniła osoby, które pisały listy."To w jakiś sposób określa twój stosunek do świata - mówiła. - List pozwala zastanowić się i przemyśleć to, co się do powiedzenia. Rzadko jest czczą paplaniną. (...)".