Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski historyk mediewista oraz XIX i XX wieku.
Studiował historię na UJK we Lwowie. Jego mistrzami uniwersyteckimi byli Jan Ptaśnik i Franciszek Bujak, doktorat uzyskał w 1925 na podstawie rozprawy pod tytułem Stosunki osadnicze w dobrach klasztoru tynieckiego w początkach jego istnienia. W okresie 1927–1939 pracował jako nauczyciel i dyrektor gimnazjum w Wilnie. Działał w Klubie Myśli Państwowej związanym politycznie z Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem i redagował z ramienia tego klubu pismo „Nasza Myśl”. W okresie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu. Należał do Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim. Od 1945 w Krakowie, od 1945 członek PPR, następnie PZPR. Członek Komitetu Wojewódzkiego PPR w Krakowie. W 1950 usunięty z PZPR w związku z przedwojenną działalnością. W okresie 1949–1953 profesor UJ, następnie na UW. Od 1959 ponownie w PZPR. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach. publikacje - Stosunki osadnicze w dobrach klasztoru tynieckiego w początkach jego istnienia, Lwów 1925. - Polski Grakchus. Wspomnienie o Tadeuszu Hołówce, Wilno 1933. - Żydzi i Polska, Wilno 1934. - Grzechy Stanisława Mikołajczyka, Kraków 1946. - O szkołę w nowej demokracji, Warszawa 1946. - Szlakiem bojowym I Dywizji, Kraków 1947. - Światła po burzy, Warszawa 1947. - Polska i świat współczesny. Podręcznik dla nauczyciela, Warszawa 1947. - Materializm historyczny i niektóre potrzeby polskiego dziejopisarstwa. Tezy referatu na Powszechny Zjazd Historyków Polskich we Wrocławiu, 1948. - U źródeł polityki zagranicznej Polski Ludowej, Kraków 1948. - Wędrówki po stuleciach. Ustroje gospodarcze i ruchy społeczne, Warszawa 1948. - Rok 1846 w Galicji. Materiały źródłowe, Warszawa 1958. - Białowieża i Mikaszewicze. Mity i fakty. Do genezy wojny pomiędzy Polską a RSFRR w 1920 r., Warszawa 1959.