Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciecz przechłodzona - Istvan Vizvary SF bliskiego zasięgu umieszczona w dość standardowej rzeczywistości ale z oryginalnym pomysłem. Nowe zjawiska w rozwoju społecznym w kontekście coraz większego znaczenia internetu, pożenione z niedookreślonymi obcymi. Zakończenie niejednoznaczne, chyba zrozumiałem, ale nie będę się upierał. Stylistycznie bez zastrzeżeń. 7,5/10 Złącze - Marcin Strzyżewski Sama opowieść interesująca, opisana należycie, zgrabnie, koncepcja sztucznego implementowania dramatu w zbetryzowanej rzeczywistości, też zupełnie ok, ale konstrukcja z oklepaną voltą w finale rozczarowuje. 6/10 Coś umiera w Radosnej - Maciej Rumiancew Klasyczna grecka tragedia tyle że fantasy. Napisana całkiem nieźle, ze stereotypowymi bohaterami w pomyśle ale rzemieślniczo namalowanymi wyjątkowo ładnie. 7/10 Babelsberg - Alastair Reynolds Kolejna wersja dumań nad tym jak będzie wyglądać i zachowywać się przyszła AI. Z jednej strony rozważania niby na poważnie, z drugiej jakieś klaunowskie przerysowania. Jest tu jakiś cień oryginalnego pomysłu ale cała opowieść bez specjalnego wyrazu, kończy się bez wyrazu, do szybkiego zapomnienia. 5,5/10 Ciesz się chwilą - Jack McDevitt Maryam marzy o naukowej sławie na miarę Heisenberga czy Higgsa i w końcu jej marzenie się spełnia, ale jak to często bywa, los jest przewrotny i Maryam zupełnie się z tego nie cieszy. Główny nacisk położony jest na psychologię postaci i refleksję nad człowiekiem. 7,5/10 Planeta strachu - Paul James McAuley Nowy, nieznany świat (znaczy, niby Wenus ale jakaś inna),naukowiec, tajemnicza śmierć w odizolowanej placówce, dochodzenie, bogate tło. Niby wszystko ok, zaczyna się ładnie, wszystko zapowiada się interesująco, by w pewnym momencie zmienić się w rozdeptanego pomidora. Cicha wojna była bardzo w moim guście i miałem chyba nadmierne oczekiwania. 5,5/10 Publicystyka: Na tekst o grach rzuciłem okiem, króla Artura ominąłem zupełnie, trudno o nudniejszy temat w popkulturze. Tekst o Grzędowiczu to przesłodzony panegiryk związany z reklamą nowej książki, zupełnie do ominięcia. Na koniec pierwszej części wreszcie coś interesującego, tekst o merystorach, nowym elemencie elektronicznym posiadającym potencjał do niesienia rewolucji w technologiach elektroniczno-informatycznych. Potem Parowski coś tam sobie powyliczał bez sensu. Haska i Starowicz o mocy telegrafu do tworzenia rzeczywistości nadprzyrodzonej. Felieton Piskorskiego standardowy, o ekspozycji świata przedstawionego. Kosik o współczesnym niewolnictwie jakoś niespecjalnie, trochę ogólników, trochę naciągania gumy. Każdy miewa słabsze momenty. Orbitowski jak zwykle ciekawie, tym razem o To. Recenzje ominąłem Całość 7/10