Bertrand Galimard Flavigny

Sądząc po ilości wydawanych prac dotyczących zakonów rycerskich, tematyka ta cieszy się w Polsce sporą popularnością. Dziwi więc, że wydawnictwo wypuściło na rynek takiego bubla. Patrząc na osobę autora - prawnika i dziennikarza, miała to być książka popularnonaukowa. No i niestety w tekście widać, że Flavigny nie jest historykiem. Autor wysypuje się na najprostszej faktografii, chronologii, latach panowania władców czy liczebności wojsk, a tłumacz co chwilę musi prostować w przypisach różnego rodzaju wpadki. Sam koncept książki nie wydaje się najgorszy, postawienie na układ tematyczny pracy powinien być dosyć przejrzysty dla czytelnika, jednak okazuje się, że w tekście pojawia się dużo powtórzeń, a skakanie po chronologii jest dosyć męczące. Zdziwiło mnie również, że po macoszemu potraktowano tematy militarne, chociaż Joannici na tym polu zapisali wiele chwalebnych kart. Nie ma tu niestety nic nowego, czego nie można znaleźć w innych pozycjach tego typu. Na plus można ewentualnie zaliczyć niektóre rozdziały dotyczące floty, sztuki, medycyny i fragmenty dotyczące współczesnej działalności zakonu. Sporo jest również aneksów, bo aż 18, ale w sumie tylko niektóre z nich są w miarę ciekawe jak te o błogosławionych i świętych Kościoła. Dziwi zupełny brak ilustracji, map czy rycin, zwłaszcza, że w książce mowa jest o architekturze i malarstwie powiązanej z zakonem. Podsumowując, książka niestety jest dosyć ciężkostrawna i gdyby jeszcze na rynku była posucha w tej tematyce to można by uznać, że na bezrybiu dobre i to, ale mowa przecież o wydawnictwie, które specjalizuje się w problematyce krucjatowej czy "zakonnej", więc tym bardziej dziwi wypuszczenie na rynek takiego "dzieła".