Najnowsze artykuły
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
- ArtykułyBracia Grimm w Poznaniu. Rozmawiamy z autorkami najważniejszego literackiego odkrycia tego rokuKonrad Wrzesiński2
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Eryk Lipiński
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Eryk_Lipi%C5%84ski#/media/File:Eryk_Lipi%C5%84ski_20-70.jpg
24
6,5/10
Urodzony: 12.07.1908Zmarły: 27.09.1991
Polski karykaturzysta, satyryk, dziennikarz, grafik, autor plakatów i ilustracji książkowych, tekstów kabaretowych i felietonów, książek o karykaturze i satyrze, także scenograf. Założyciel tygodnika satyrycznego „Szpilki” i Muzeum Karykatury.
6,5/10średnia ocena książek autora
172 przeczytało książki autora
254 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Pamiętniki Eryk Lipiński
7,1
Pan Eryk Lipiński urodził się w Krakowie w 1908 roku, jak sam o sobie pisze – urodzony w niedzielę(może dlatego ma takie poczucie humoru i sporo dystansu do siebie). Ten rok był rokiem Małpy, a o osobach spod tego znaku chiński horoskop mówi: „Ludzie urodzeni w latach Małpy odczuwają potrzebę zgłębiania wiedzy, studiują dużo, lecz to tylko są osiągnięcia powierzchowne.” O takich ludziach powiadają: „przód mają szeroki, lecz plecy wąskie. Nie mają przyjaciół, a w średnim wieku mają kłopoty matrymonialne”.
Imię Eryk nadała mu babka Lipińska, jest to imię bohatera powieści. Z powodu tego rzadkiego w Polsce imienia, mały Eryk był bardzo nieszczęśliwy. Wszyscy jego koledzy nosili imiona: Staś, Kazik, Janek, a tylko on był Erykiem, lub jak go przezywali w szkole „lipa”. Dzieciństwo spędził w Moskwie, szkolne lata i studia w Warszawie. Pierwsze swoje sukcesy artystyczne opisuje autor bardzo humorystycznie. Podczas II wojny światowej był więziony w Oświęcimiu i na Pawiaku. Pracował jako sanitariusz w Pruszkowie, gdzie uratował wielu ludzi od wywózki. Po wojnie zajął się projektowaniem w Muzeum Karykatury, gdzie pracował jako kustosz. Był inicjatorem Komitetu Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce. Za ukrywanie Żydów podczas II wojny światowej został nagrodzony tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Przez wiele lat związany był z prasą. Bywał redaktorem naczelnym, kierownikiem graficznym.
Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W Wydawnictwie Iskry wydał kilka książek, ale największym sukcesem było założenie Muzeum Karykatury w Warszawie, które nosi jego nazwę. Poznał wielu sławnych ludzi m.in. Jana brzechwę, Marka Hłasko, Pablo Picasso, Juliana Tuwima i wielu innych. Wielu ludzi uważa Eryka za żartownisia i kawalarza, który dla dowcipu sprzeda własną matkę, lecz w życiu kierował się tym, że w sposób niepoważny robi rzeczy poważne.
Wydawnictwo Iskry wydało „Pamiętniki” Eryka Lipińskiego w pięknej twardej oprawie, książka zawiera 388 stron i obrazy karykatur sławnych ludzi takich jak: Hitler, Charles de Gaulle oraz sławny obraz Autokarykatury z 1954 roku.
Pod koniec książki zostały również opublikowane listy do żony z 1944 roku z którą się nie żegnał, lecz mówił do zobaczenia. Oraz kalendarium życia i twórczości Eryka Lipińskiego.
Pamiętniki przeczytałam z wielkim zainteresowaniem, w książce tej ujęła mnie pogoda ducha autora i wielka miłość do ludzi, których szczerze ukochał.
Zapraszam Państwa do czytania.
Moja ocena: 10/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl
O Magdalenie Samozwaniec Antoni Marianowicz
7,1
,, O Magdalenie Samozwaniec " to zbiór wspomnień, anegdotek i historyjek z życia satyryczki. Z opowieści bliskich jej osób i przyjaciół wyłania się obraz kobiety inteligentnej, dowcipnej ,pogodnej , otwartej na świat. Magdalena miała cięty język, jak na satyryczkę przystało, ale w życiu prywatnym nie była złośliwa. Samozwaniec żyła w cieniu swojej siostry Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, wynosiła jej osobę ponad wszystko, zawsze skromnie uważała, że Lilka była ładniejsza, mądrzejsza, bardziej utalentowana. Uwielbiam Pawlikowską-Jasnorzewską, ale im więcej dowiaduje się o jej siostrze, tym więcej nabieram do niej sympatii . Lilka miała dosyć trudny charakter i chimeryczne usposobienie, natomiast Madzia to czysta radość życia. Satyryczka wspominana jest jako kobieta z klasą, o przedwojennych manierach i dużej kulturze osobistej, jednocześnie potrafiła rzucić rubasznym żartem i zdrowo zakląć. Nawet w podeszłym wieku była wspaniałym kompanem do brydża, przy którym w oparach dymu papierosowego wychylała nie jeden kieliszeczek alkoholu. Ciekawa książka, ponieważ na osobę Magdaleny Samozwaniec możemy spojrzeć z różnych perspektyw , oczami osób które znały ją osobiście. Zdecydowanie polecam.