Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak na lokalne warunki to Władysław Opolczyk zrobił całkiem niezłą karierę - poślubił córkę wojewody wołoskiego, został palatynem Węgier, objął rządy na Rusi Czerwonej, był namiestnikiem Polski, otrzymał ziemię wieluńską, część ziemi krakowskiej, Kujawy północne, ziemię dobrzyńską, no a był przecież jeszcze księciem opolskim. Ze względu na konflikt z Władysławem Jagiełłą w historiografii przedstawiano go jako zdrajcę Polski; ta biografia trochę przełamuje czarną legendę księcia, przedstawiając go jako znakomitego administratora, chociaż jego wybory polityczne z pewnością mogły być lepsze. Książka podzielona jest na sześć rozdziałów. Pierwszy z nich opisuje księstwo opolskie do połowy XIV wieku, drugi koncentruje się na genealogii Opolczyka, trzy kolejne są już stricte poświęcone działalności politycznej Władysława, a ostatni z nich przedstawia otoczenie władcy, jego fundacje, administrację zarządzanymi terenami, politykę gospodarczą. Wrażenie robi bibliografia, w której znajdziemy prace historyków węgierskich, czeskich, ukraińskich czy niemieckich. Jerzy Sperka, na tyle ile pozwolił materiał źródłowy, odmalował życiorys księcia, ale w wielu zagadnieniach pozostajemy w kręgu hipotez. Autor na różne tematy przedstawia również teorie innych historyków, jak na przykład w kwestii fundacji klasztoru na Jasnej Górze, pozwalając czytelnikowi skonfrontować ze sobą przypuszczenia badaczy z różnych krajów. Postać księcia jest też o tyle ciekawa, że została przedstawiona w kontekście stosunków Polski z Czechami, Węgrami czy Zakonem Krzyżackim, z którymi przecież władca miał rozliczne kontakty. Jeśli chodzi o aneksy, to pozycja zawiera 4 mapy, 45 ilustracji, tablice genealogiczne, itinerarium Opolczyka z lat 1372-1401 oraz indeks osobowy i geograficzny,