Barbara Pióro

Prosta opowieść o nieprostym życiu chłopca z ZA i jego matki; skupiona na najbardziej charakterystycznych zachowaniach, trudnościach, sztywnościach i sposobach radzenia sobie z nim. Metoda pracy z Misiem klasyczna: bliskość, zrozumienie dla jego trudności i konsekwentne wprowadzanie w życie społeczne. Polecam rodzicom, nauczycielom, terapeutom, a szczególnie osobom, które starają się poznać i zrozumieć osoby ze spektrum autyzmu. Czyta się szybko; bez trudności na przykładach z Misiowego życia można zrozumieć czym jest zespół Aspergera. Jedynie nie polubiłam stałego używania infantylizującego przydomku chłopca. Rozumiem, że jest on sposobem wyrażenia sposobu myślenia o sobie chłopca i więzi między nim a matką (autorką). Trzymam kciuki za bohaterów. Dla nas pięćdziesiąt stron książki, dla nich całe życie.