Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Recenzja powstała w ramach akcji promocyjnej wydawnictwa SQN. Blizna Juan Gomez-Jurado Pewien nerd – Simon Sax - typowe dziecko komputera i klawiatury, przy deficytach zachowań społecznych i całkowitym braku śmiałości do kobiet, jednocześnie jest niezwykle błyskotliwym, inteligentnym i na swój sposób całkiem przystojnym (trzeba tylko coś zrobić z nadwagą), młodym człowiekiem. Wraz z najbliższym przyjacielem Tomem i kilkorgiem znajomych informatyków, opracowują program, który – jeśli pozna się na tym pewien miliarder – da im zarobić kosmiczne pieniądze. Tymczasem nie mają pieniędzy na nic, jedzą byle co i nie stać ich na nowe ciuchy, potrzebne choćby na spotkanie z miliarderem. Simon poza Tomem, który jest mu prawie bratem, ma brata rodzonego, który mieszka w ośrodku dla osób z niepełnosprawnościami, ponieważ jest osobą z Zespołem Down’a. Simon kocha ich obu, jest im oddany. Ale chciałby mieć też przy boku kobietę, która byłaby szczęściem i światłem. W końcu odrzuca uprzedzenia i rejestruje się na portalu randkowym, gdzie trafia na dziewczynę, spełniającą wszystkie senne marzenia nastolatka. Irina jest piękna, inteligentna, nie stawia oczekiwań. Chce tylko wiedzieć, skąd on jest, bo ona mieszka tysiące kilometrów od niego – w Rosji. Gdy dowiaduje się, że chłopak jest z Chicago, bardzo szybko wysyła mu bilet lotniczy, by mogli spotkać się na Dominikanie i przygotować sobie wspólną legendę dla służb imigracyjnych. A Simon – gość o umyśle geniusza, w sprawach sercowych okazuje się być naiwnym dzieciakiem. Nic go nie zastanawia, nic go nie dziwi, o nic nie pyta. Zachwyca się. Bezkrytycznie przyjmuje jej opowieść o wypadku, w którym zginęli rodzice i siostra. Nie pyta o dziwną bliznę pod okiem, która dodaje tajemnicy i uroku dziewczynie. Nie pyta, bo jest w szoku. Zakochała się w nim, tak po prostu? Jak to możliwe? To w nim można się zakochać? Tymczasem świat okazuje się być jak zwykle dość złośliwy i nie można liczyć tutaj na rozwój romantycznej historii rodem z Hollmarka (czy ktoś jeszcze pamięta taką stację tv?). Mroczna i ponura historia życia Iriny, którą ta skrzętnie ukrywa przed wszystkimi, daje o sobie bardzo szybko znać. Niestety – Simon nadal woli widzieć w niej wyłącznie rudowłosego anioła. Nie przyjmuje do wiadomości, że jego piękna dziewczyna, może być kimś całkiem innym. Na przykład doskonale wyszkoloną morderczynią. Akcja rozwija się, jak rolka papieru toaletowego, ciągnięta przez małego kociaka w ramach eksperymentu poznawczego. Simon musi przeistoczyć się w rzutkiego, domorosłego marines, a życie nerda zostawić daleko za sobą. Nagle został sam z decyzjami, które stanowią o czyimś życiu lub śmierci. Rollercoster przy szybkości następujących po sobie zdarzeń w tej książce, jest parkową karuzelą z konikami. „Blizna” jest prequelem trylogii Juan Gomez-Jurado, która pojawiła się na półkach księgarskich w ubiegłym roku. W mojej ocenie, jest dobrym początkiem tamtej historii, choć muszę przyznać, że lektura „Rejny Roi. Czerwonej Królowej”, wywołała atak nerwowego obgryzania paznokci w stopniu dużo większym, niż miało to miejsce przy „Bliźnie”.

Recenzja powstała w ramach akcji promocyjnej wydawnictwa SQN. Blizna Juan Gomez-Jurado Pewien nerd – Simon Sax - typowe dziecko komputera i klawiatury, przy deficytach zachowań społecznych i całkowitym braku śmiałości do kobiet, jednocześnie jest niezwykle błyskotliwym, inteligentnym i na swój sposób całkiem przystojnym (trzeba tylko coś zrobić z nadwagą), młodym...

To będzie nudne. I chyba nawet przewidywalne. Ale przecież nie nazywam się Juan Gomez - Jurado, więc nie jestem zobowiązana do tworzenia treści ekscytujących i trzymających w napięciu. Nie muszę też przesadnie przekonywać do tego, że kontynuacja i zakończenie zarazem, trylogii Czerwona Królowa, Czarna Królowa, Biały Król, jest tym ogniwem w łańcuchu, które musi być wytrzymałe, jak tytan. Bo naprężenia i nagłe, nieprzewidziane wcześniej zwroty akcji, szarpią nim, jak sztormowy wiatr żaglem.
Antonia Scott, to osoba bardzo skomplikowana. Nie zjednuje sobie przyjaciół, nie rozumie small talk'u ani imprezowych żarcików. A jednak Jon Gutierrez, jej partner, skompromitowany gliniarz gej - wielki, misiowaty facet, stał się jej najbliższym przyjacielem, choc jest jej totalnym przeciwieństwem. I dlatego, gdy sytuacja została postawiona na ostrzu noża przez jej największego wroga, Antonia nie zastanawia się nawet sekundy nad tym, czy Gutierrez zasługuje na ratunek. Po prostu to robi. Ta kobieta o IQ wyższym, niż sztuczna inteligencja, osoba pozwalająca sobie myśleć o samobójstwie codziennie wyłącznie trzy minuty, podejmuje nierówną walkę o życie swego jedynego przyjaciela. I wsiadają razem do tego emocjonalnego rollerkostera, jadą z tak szaloną prędkością, że policzki niekontrolowanie wydymane przez wiatr, aż bolą. Ale bardziej boli świadomość, że jeśli nie zrealizują zadań na czas, po drugiej stronie czeka śmierć. Ale zanim do niej dojdzie, zdążą jeszcze rozbić kolejne wielkie i drogie auto, uratować komuś życie (a komu innemu nie). Przekonać się, jak to jest, gdy traci się kotwicę i jak łatwo można wejść tam, gdzie wpuszczają tylko VIP-ów. Ale gdy jest się córką Ambasadora Wielkiej Brytanii, pewne rzeczy przychodzą łatwo. Łatwo, jak śmierć.
Ksiązka przeczytana w ramach przedpremierowej akcji promocyjnej wydawnictwa SQN

To będzie nudne. I chyba nawet przewidywalne. Ale przecież nie nazywam się Juan Gomez - Jurado, więc nie jestem zobowiązana do tworzenia treści ekscytujących i trzymających w napięciu. Nie muszę też przesadnie przekonywać do tego, że kontynuacja i zakończenie zarazem, trylogii Czerwona Królowa, Czarna Królowa, Biały Król, jest tym ogniwem w łańcuchu, które musi być...