Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

Wiem, że to osobiste pytanie, ale czy jesteś może chory na umyśle?

Wiem, że to osobiste pytanie, ale czy jesteś może chory na umyśle?

Znów owinęłam się szczelnie w swoją własną osobowość.

Znów owinęłam się szczelnie w swoją własną osobowość.

(...) nasz zewnętrzny wygląd, cechy charakterystyczne, po których się nas poznaje, to po prostu dziecięca zabawka dla oka. Pod nimi wszystko jest ciemne, skłębione, nie do zgłębienia; znacie nas tylko z tego, że od czasu do czasu wypływamy na powierzchnię. (...)

(...) nasz zewnętrzny wygląd, cechy charakterystyczne, po których się nas poznaje, to po prostu dziecięca zabawka dla oka. Pod nimi wszystko jest ciemne, skłębione, nie do zgłębienia; znacie nas tylko z tego, że od czasu do czasu wypływamy na powierzchnię. (...)

Cudze oczy to nasze więzienia, cudze myśli - nasze klatki.

Cudze oczy to nasze więzienia, cudze myśli - nasze klatki.

Na początku Bóg stworzył Ziemię i oglądał ją z wyżyn swojej kosmicznej samotności. I rzekła Pan: Ulepmy z gliny żywe stworzenia, aby glina mogła zobaczyć, co uczyniliśmy. I ulepił Bóg wszelkie zwierzęta, jakie żyją na Ziemi, a pośród nich i człowieka. Jedynie glina w postaci człowieka potrafiła mówić. Bóg pochylił się nisko, kiedy glina w postaci człowieka powstała, rozejrzała się dokoła i przemówiła. Człowiek zamrugał i grzecznie spytał: Jaki jest sens tego wszystkiego? - Czy wszystko musi mieć jakiś sens?- spytał Bóg. - Oczywiście- odpowiedział człowiek, - W takim razie pozostawiam tobie znalezienie sensu tego wszystkiego- powiedział Bóg. I odszedł.

Na początku Bóg stworzył Ziemię i oglądał ją z wyżyn swojej kosmicznej samotności. I rzekła Pan: Ulepmy z gliny żywe stworzenia, aby glina mogła zobaczyć, co uczyniliśmy. I ulepił Bóg wszelkie zwierzęta, jakie żyją na Ziemi, a pośród nich i człowieka. Jedynie glina w postaci człowieka potrafiła mówić. Bóg pochylił się nisko, kiedy glina w postaci człowieka powstała, rozejrzała ...

Na dywanie leży Janek. Tak blady. Martwy. Tam leżę ja. Pod ciałem czerwona plama.

Na dywanie leży Janek. Tak blady. Martwy. Tam leżę ja. Pod ciałem czerwona plama.

Uciekajcie z tej ciemności. Ona kusi iluzją. Wybór pięknie pachnie. Wyobrażenie wolności wspaniale smakuje. Oddalcie się, zanim iluzja złapie swoimi mackami, przyssie się, wciągnie w mrok i nie pozwoli odejść. Nie każdy ma tyle sił, aby stanąć na granicy i wrócić. Nie każda próba kończy się przejściem. Wielu zostaje i staje się najgorszym przypadkiem skazańców. Zaufajcie mi. Uciekajcie jak najszybciej od tych myśli. Wyplujcie je. Być może macie szansę nie stać się skazańcami. I tak my wszyscy jesteśmy skazańcami.

Uciekajcie z tej ciemności. Ona kusi iluzją. Wybór pięknie pachnie. Wyobrażenie wolności wspaniale smakuje. Oddalcie się, zanim iluzja złapie swoimi mackami, przyssie się, wciągnie w mrok i nie pozwoli odejść. Nie każdy ma tyle sił, aby stanąć na granicy i wrócić. Nie każda próba kończy się przejściem. Wielu zostaje i staje się najgorszym przypadkiem skazańców. Zaufajcie mi. Uc...

skazańcy wiedzą co ich czeka nie mają przyszłości kroczą przez ciemność nie zaznają już światła dnia ...

skazańcy wiedzą co ich czeka nie mają przyszłości kroczą przez ciemność nie zaznają już światła dnia ...

Wystarczyła jedna chwila. Jedna chwila. Nieodpowiednia. Przeklęta. Nieuchwytna. Parszywa. Oto jesteśmy. Nazywamy to różnie: fatum, los, przeznaczenie, przekleństwo, karma, ścieżka życia. Nieważne, co byśmy zrobili, zawsze kończy się tak samo. Nasze historie zbiegają się ku jednemu miejscu i ściśle określonej scenie. Schemat znamy na pamięć. Jest nią miejsce skazania.

Wystarczyła jedna chwila. Jedna chwila. Nieodpowiednia. Przeklęta. Nieuchwytna. Parszywa. Oto jesteśmy. Nazywamy to różnie: fatum, los, przeznaczenie, przekleństwo, karma, ścieżka życia. Nieważne, co byśmy zrobili, zawsze kończy się tak samo. Nasze historie zbiegają się ku jednemu miejscu i ściśle określonej scenie. Schemat znamy na pamięć. Jest nią miejsce skazania.

Weź w wolnej chwili ołówek i pisz. Pisać możesz wszędzie, gdziekolwiek się znajdujesz. Twoje myśli poniosą cię same. Oddaj się im, pozwól sobie odpłynąć daleko, hen daleko poza linię horyzontu. Poddaj się przygodom, to takie łatwe, o wiele łatwiejsze niż możesz przypuszczać.

Weź w wolnej chwili ołówek i pisz. Pisać możesz wszędzie, gdziekolwiek się znajdujesz. Twoje myśli poniosą cię same. Oddaj się im, pozwól sobie odpłynąć daleko, hen daleko poza linię horyzontu. Poddaj się przygodom, to takie łatwe, o wiele łatwiejsze niż możesz przypuszczać.

(...) mieli pewność, że ten, kto marzenia, zawsze może podejść do jakiejś bramki, przejść przez nią i odbyć podróż, która odmieni jego życie".

(...) mieli pewność, że ten, kto marzenia, zawsze może podejść do jakiejś bramki, przejść przez nią i odbyć podróż, która odmieni jego życie".

Kto miał Marzenie w dłoni, ten zrozumie wszystkiego sens. Koniec to początek. Otwórz drzwi. Wpuść magię. Wejdź do Krainy Marzeń".

Kto miał Marzenie w dłoni, ten zrozumie wszystkiego sens. Koniec to początek. Otwórz drzwi. Wpuść magię. Wejdź do Krainy Marzeń".