Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli ktoś będzie szukał w "Pokoju" pierwszej powieści Wielguckiego "Berek", to nie znajdzie. Zupełnie inna książka, chociaż ciągle ten sam autor, który sięga tak głęboko w ludzkie sprawy, jak to możliwe. W przeciwieństwie do krwistych i często kontrowersyjnych felietonów Matki Kurki, kolejna powieść autora opiera się na wyważeniu, idealnie dobranych proporcjach pomiędzy trudnymi społecznie tematami i formą, w jaką zostały ujęte. Bardzo łatwo można ulec złudzeniu, że "Pokój" należy do znanego gatunku science fiction, jednak to tylko złudzenie. Po przeczytaniu trzech pierwszych rozdziałów złudzenie narasta, potem wszystko staje się jasne. "Pokój" jest powieścią socjologiczną, jak ją określa sam autor. Wielgucki ostrzega przed tym, że sami siebie możemy skrzywdzić, gdy skupimy się na gadżetach, sloganach, zunifikowanych przekazach i wizjach społeczeństwa wychowanego „bezstresowo”. Elementy popularnonaukowe są jedynie dodatkiem uwiarygodniającym przenikliwą analizę ludzkiej kondycji.

Inną pułapką zastawioną na czytelnika jest aktualny stan naszych emocji. Książka powstała w 2012 roku i dopiero po ośmiu latach została wydana, ale precyzyjnie trafia w dzisiejsze nastroje społeczne związane z medialną pandemią. Na tym polega siła „Pokoju”, że zawarte w nim projekcje przyszłości okazują się faktem, nie fikcją literacką. Mimo wszystko nie należy czytać powieści z pandemicznym kluczem, byłby to duży błąd. W "Pokoju" znajduje się wiele niebezpiecznych zjawisk i procesów społecznych, przy których wirus wygląda bardzo naiwnie. Na szczęście powieść zawiera wyraźne drogowskazy, w jaki sposób możemy uniknąć katastrofy i zawrócić z drogi, gdzie kończy się życie człowieka, a zaczyna funkcjonowanie Ermafrodytów i Humanów. Na koniec jeszcze raz przypomnę, że Wielgucki jest zupełnie innym felietonistą niż pisarzem, zdecydowanie wolę drugie wcielenie autora i gwarantuję, że "Pokój" to literatura z wysokiej półki.

Jeśli ktoś będzie szukał w "Pokoju" pierwszej powieści Wielguckiego "Berek", to nie znajdzie. Zupełnie inna książka, chociaż ciągle ten sam autor, który sięga tak głęboko w ludzkie sprawy, jak to możliwe. W przeciwieństwie do krwistych i często kontrowersyjnych felietonów Matki Kurki, kolejna powieść autora opiera się na wyważeniu, idealnie dobranych proporcjach pomiędzy...

Na początek zacytuję pewną myśl Czytelnika zamieszczoną na tyle okładki książki: "Chciałoby się napisać, że „Berek” to najlepsza polska książka na wiadome tematy gdyby nie brak jakiejkolwiek do niej podobnej." W pełni potwierdzam tę opinię i to dopiero początek wielkiego i pozytywnego zaskoczenia. "Berek" mówi o wszystkim, co najważniejsze i jednocześnie nie epatuje sloganami wciągniętymi na sztandary. Książka pokazuje, że wszystko powinno i może się dziać inaczej, niż się usiłuje zamęczonym ludziom, mieszkającym w nieustannie szarpanym kraju, wmówić. Takiej literatury jeszcze w Polsce nie było. Polecam z czystym sumieniem i gwarancją bardzo dobrej lektury.

Na początek zacytuję pewną myśl Czytelnika zamieszczoną na tyle okładki książki: "Chciałoby się napisać, że „Berek” to najlepsza polska książka na wiadome tematy gdyby nie brak jakiejkolwiek do niej podobnej." W pełni potwierdzam tę opinię i to dopiero początek wielkiego i pozytywnego zaskoczenia. "Berek" mówi o wszystkim, co najważniejsze i jednocześnie nie epatuje...