Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chcę czuć głód alkoholowy, chcę, żeby chciało mi się pić, żeby mnie ciągnęło, szarpało, darło do chlania, tylko w ten sposób może uda mi się dziś nie napić. Proszę Cię, Boże, jakkolwiek Cię rozumiem, ześlij na mnie łaskę świadomego przeżywania głodu alkoholowego, żebym o nim nigdy nie zapomniał. Ten jeden raz pozwól mi wobec Ciebie powtórzyć słowo "nigdy". Spraw, bym nigdy nie zapomniał, jak trudno jest przestać pić, i by to "nigdy" nigdy nie pozwoliło mi zacząć pić od nowa.

Chcę czuć głód alkoholowy, chcę, żeby chciało mi się pić, żeby mnie ciągnęło, szarpało, darło do chlania, tylko w ten sposób może uda mi się dziś nie napić. Proszę Cię, Boże, jakkolwiek Cię rozumiem, ześlij na mnie łaskę świadomego przeżywania głodu alkoholowego, żebym o nim nigdy nie zapomniał. Ten jeden raz pozwól mi wobec Ciebie powtórzyć słowo "nigdy". Spraw, bym nigdy nie ...

To się chyba właśnie tak odbyło z tym piciem. Teraz się zastanawiam, czy ja swojego alkoholizmu sama nie wymyśliłam. Trochę jak aktorka, która chce zostać gwiazdą, zagrać rolę życia, napisaną specjalnie dla niej, ale nikt dla niej nie pisze, bo jest słaba, brzydka, charakterystyczna, więc postanawia zostać scenarzystką, aktorką i reżyserką swojej życiowej roli w jednym. Przebiera się za tę drugą - młodą, atrakcyjną i błyskotliwą, przez wszystkich podziwianą, aż w końcu zabawa w pozory zaczyna przynosić prawdziwe konsekwencje. Aktorka budzi się z ręką w nocniku i nie wie, czy to ona, czy ta wymyślona. I teraz musi to odkręcić, zmyć makijaż, opowiedzieć prawdziwą wersję. Nie, nie ludziom, sobie musi samą siebie wytłumaczyć, bo już wszystko, co było prawdziwe, i co o sobie wiedziała, zapomniała albo wymieniła na kłamstwo.

To się chyba właśnie tak odbyło z tym piciem. Teraz się zastanawiam, czy ja swojego alkoholizmu sama nie wymyśliłam. Trochę jak aktorka, która chce zostać gwiazdą, zagrać rolę życia, napisaną specjalnie dla niej, ale nikt dla niej nie pisze, bo jest słaba, brzydka, charakterystyczna, więc postanawia zostać scenarzystką, aktorką i reżyserką swojej życiowej roli w jednym. Przebie...

Niech ta tkanina alkoholowej opowieści, ten wielki zawomitowany i zmięty dywan fabuł, te haftowane wódką monologi śmierdzą nam zawsze przestrogą trzewi wołających każdej bezsennej i samotnej nocy. Chcę czuć głód alkoholowy, chcę, żeby chciało mi się pić, żeby mnie ciągnęło, szarpało, darło do chlania, tylko w ten sposób może uda mi się dzisiaj nie napić.

Niech ta tkanina alkoholowej opowieści, ten wielki zawomitowany i zmięty dywan fabuł, te haftowane wódką monologi śmierdzą nam zawsze przestrogą trzewi wołających każdej bezsennej i samotnej nocy. Chcę czuć głód alkoholowy, chcę, żeby chciało mi się pić, żeby mnie ciągnęło, szarpało, darło do chlania, tylko w ten sposób może uda mi się dzisiaj nie napić.