Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Kocham Cię, Roza- znowu mnie pocałował.- Zawsze będę tu dla ciebie. Nie pozwolę, żeby cokolwiek Ci się stało.

-Kocham Cię, Roza- znowu mnie pocałował.- Zawsze będę tu dla ciebie. Nie pozwolę, żeby cokolwiek Ci się stało.

Śmierć nie zawsze oznacza koniec.

Śmierć nie zawsze oznacza koniec.

- Uważasz, że jestem ładna? Patrzy na mnie z powagą. - Jesteś piękna. - Piękna? - Tak bardzo, że czasem mnie to boli.

- Uważasz, że jestem ładna? Patrzy na mnie z powagą. - Jesteś piękna. - Piękna? - Tak bardzo, że czasem mnie to boli.

-To prawda. Nadal jest. Właśnie dlatego musiałem odmówić. Nie odwzajemniam jej uczuć. Nie mogę ofiarować jej tego, czego pragnie, ponieważ... - Wstał i podszedł do mnie. - Oddałem serce innej.

-To prawda. Nadal jest. Właśnie dlatego musiałem odmówić. Nie odwzajemniam jej uczuć. Nie mogę ofiarować jej tego, czego pragnie, ponieważ... - Wstał i podszedł do mnie. - Oddałem serce innej.

Dokąd idziesz? - spytał. - Złamać komuś serce.- odparłam.

Dokąd idziesz? - spytał. - Złamać komuś serce.- odparłam.

- Oczywiście. Nie zostawię cię z tym samej. Nigdy cię nie opuszczę. Zabrzmiało cudownie i szlachetnie. Czułam, że powinnam odwzajemnić i oczywiście powiedziałam coś głupiego. - Ja też nigdy cię nie opuszczę. Mówię poważnie...Nie podejrzewam, że będziesz przeżywał coś podobnego, ale jeśli zaczniesz widzieć duchy, pomogę ci przez to przejść. Dymitr parsknął śmiechem.

- Oczywiście. Nie zostawię cię z tym samej. Nigdy cię nie opuszczę. Zabrzmiało cudownie i szlachetnie. Czułam, że powinnam odwzajemnić i oczywiście powiedziałam coś głupiego. - Ja też nigdy cię nie opuszczę. Mówię poważnie...Nie podejrzewam, że będziesz przeżywał coś podobnego, ale jeśli zaczniesz widzieć duchy, pomogę ci przez to przejść. Dymitr parsknął śmiechem.

-Nie możesz mnie ochronić Liso. -Owszem, mogę - odparła stanowczo - Jest coś, czego Mia pragnie bardziej niż zemsty. Łaknie akceptacji. Zależy jej na towarzystwie arystokratów, chce być uznawana za jedną z nich. A ja mogę jej to odebrać - Lisa się uśmiechnęła. - Potrafię ich skłonić, by się od niej odwrócili.

-Nie możesz mnie ochronić Liso. -Owszem, mogę - odparła stanowczo - Jest coś, czego Mia pragnie bardziej niż zemsty. Łaknie akceptacji. Zależy jej na towarzystwie arystokratów, chce być uznawana za jedną z nich. A ja mogę jej to odebrać - Lisa się uśmiechnęła. - Potrafię ich skłonić, by się od niej odwrócili.

- Musisz z tym skończyć. Nie boisz się narażać życia, a przerażeniem napawa cię zaufanie komuś. -Sama nie wiem.- Spojrzałam mu w oczy- Może masz racje.

- Musisz z tym skończyć. Nie boisz się narażać życia, a przerażeniem napawa cię zaufanie komuś. -Sama nie wiem.- Spojrzałam mu w oczy- Może masz racje.

- Powiedz. Naprawdę mnie pragnąłeś? Strażnik odezwał się wreszcie nieswoim głosem. - Tak, Roza. Pragnąłem cię. Nadal cię pragnę. Chciałbym, żebyśmy byli razem. - Więc dlaczego mnie okłamałeś? Popatrzył na mnie. Słyszałam już zbliżające się głosy i kroki. - Bo to jest niemożliwe.

- Powiedz. Naprawdę mnie pragnąłeś? Strażnik odezwał się wreszcie nieswoim głosem. - Tak, Roza. Pragnąłem cię. Nadal cię pragnę. Chciałbym, żebyśmy byli razem. - Więc dlaczego mnie okłamałeś? Popatrzył na mnie. Słyszałam już zbliżające się głosy i kroki. - Bo to jest niemożliwe.

Moim obowiązkiem będzie ją chronić za wszelką cenę. Gdyby zaatakowały nas strzygi, musiałbym zasłonić ją własnym ciałem. - Wiem. Rozumiem to. - Przed oczami znów roztańczyły mi się czarne plamki. Byłam bliska omdlenia. -Nie w tym rzecz. Jeśli pozwolę sobie pokochać ciebie, nie będę chronił Lissy. Bo to ciebie bym zasłonił.

Moim obowiązkiem będzie ją chronić za wszelką cenę. Gdyby zaatakowały nas strzygi, musiałbym zasłonić ją własnym ciałem. - Wiem. Rozumiem to. - Przed oczami znów roztańczyły mi się czarne plamki. Byłam bliska omdlenia. -Nie w tym rzecz. Jeśli pozwolę sobie pokochać ciebie, nie będę chronił Lissy. Bo to ciebie bym zasłonił.