Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest książka dziwna w swej konstrukcji.

Najpierw wydaje Ci się, że czytasz opowieść o konflikcie pokoleń w dobie katastrofy klimatycznej. Oczywiście pewne rzeczy są przerysowane, jak na przykład totalna gnuśność, pijaństwo i brak odpowiedzialności rodziców, ale myślisz sobie, ot po prostu taka konwencja i sposób na wyrazisty przekaz.

Potem zaczynają się dziać rzeczy, które jeśli by brać dosłownie (przylot helikoptera z kobietą, która tajemniczy sposób wie wszystko o naszych bohaterach i oddziałem SWAT, który błyskawicznie eliminuje wroga), to trzeba byłoby traktować jako skrajnie naiwne i infantylne. Zapala się więc lampka, drapiesz się po głowie i zastanawiasz, o co tutaj właściwie chodzi?

W międzyczasie odczytujesz miliard odniesień biblijnych, takich jak poród w stajni, ratowanie zwierząt przed potopem, rozmaite plagi i anomalie pogodowe przypominające kary zsyłane w Starym Testamencie przez rozgniewanego na człowieka Boga.

Na końcu rozumiesz, że to powieść z kluczem, a może po prostu zabawa skojarzeniem między Starym Testamentem a katastrofą klimatyczną? W Biblii Bóg karał człowieka za jego lenistwo, egoizm, krótkowzroczność zsyłając na niego klęski takie jak powódź, burze, pożary. Globalne ocieplenie będzie operowało zapewne podobnym repertuarem zniszczeń, również spowodowanych apatią, obojętnością i marazmem ludzkości.

Zabawna to idea - my ludzie XXI w., żyjemy w świecie Starego Testamentu, z tą tylko różnicą, że Boga zastąpiła natura. Wina i kara pozostają takie same.

Zresztą - czy to nie jest właśnie ta puenta, którą odczytał z dziecięcej Biblii Jack?

PS. Prawdopodobnie łatwiej byłoby zrozumieć tę książkę, gdyby nie kłopotliwe tłumaczenie tytułu. W oryginale jest to „A Children's Bible", czyli „Biblia dla dzieci", a nie „Ewangelia Dzieciństwa."

To jest książka dziwna w swej konstrukcji.

Najpierw wydaje Ci się, że czytasz opowieść o konflikcie pokoleń w dobie katastrofy klimatycznej. Oczywiście pewne rzeczy są przerysowane, jak na przykład totalna gnuśność, pijaństwo i brak odpowiedzialności rodziców, ale myślisz sobie, ot po prostu taka konwencja i sposób na wyrazisty przekaz.

Potem zaczynają się dziać rzeczy,...

Cała nasza cywilizacja, wszystko co w niej wzniosłe i szlachetne, a więc poszukiwanie prawdy, piękna i dobra opiera się na prostym założeniu o pełnym brzuchu. Gdy tego zabraknie, człowiek zamienia się w zwierzę, które chce po prostu przeżyć, chce zjeść, chce żeby mu było ciepło i bezpiecznie.

Nie jest to myśl może bardzo wyrafinowana, ale jednak w książce zaprezentowana w niezwykle sugestywny czy nawet brutalny sposób.

„Droga" to opowieść, w której nie ma przesadnie dużo nadziei. W świecie, w którym nie wytwarza się już żadnych dóbr skazani jesteśmy jedynie na wynajdywanie resztek, okruchów po minionym bezpowrotnie świecie. Większość tekstu to właśnie opisy poszukiwań i przeczesywań opuszczonych domów, starych samochodów czy statków.

Jest więc monotonna, pozbawiona zwrotów akcji, niesamowitych zdarzeń i puent. Ale jaka ma być?

Cała nasza cywilizacja, wszystko co w niej wzniosłe i szlachetne, a więc poszukiwanie prawdy, piękna i dobra opiera się na prostym założeniu o pełnym brzuchu. Gdy tego zabraknie, człowiek zamienia się w zwierzę, które chce po prostu przeżyć, chce zjeść, chce żeby mu było ciepło i bezpiecznie.

Nie jest to myśl może bardzo wyrafinowana, ale jednak w książce zaprezentowana w...