Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z wielką niecierpliwością czekałam na prequel serii i nie zawiodłam się, czytając "Pierwszą Spowiedniczkę". Sama główna bohaterka nie przemówiła do mnie tak, jak pozostałe postaci kobiece wykreowane przez Goodkinda. Magda Searus została przedstawiona jako kobieta piękna, czasami pyskata, zdecydowana i zawsze ujmująca się za uciśnionymi. Magdzie brakuje autorytetu Kahlan, siły Cary czy elegancji Nicci (osobiście, najbardziej brakowało mi tego ostatniego). Niesamowicie mocno uwidoczniona jest jednak jej przemiana statusowa - na początku była nikim, potem szanowano ją, gdyż była żoną potężnego człowieka, następnie straciła wszelkie wpływy, które na koniec odzyskała, stając się czymś, co początkowo potępiała. Nieco konfliktowe przedstawienie sprawy, chociaż z punktu widzenia heroic fantasy zdecydowanie było to posunięcie logiczne.
Postać Merritta od razu skojarzyła mi się z Warrenem. Promieniowało od niego swojego rodzaju ciepło, jakie można znaleźć wyłącznie na kartach powieści. Dlatego od początku lektury czekałam na jego pojawienie się i interakcje z Magdą.
Ogromnym minusem książki jest strasznie rozwlekle poprowadzona akcja. Ma to związek z charakterystycznymi dla Goodkinda krótkimi rozdziałami, przez co spotkanie Magdy z Izydorą trwa przez kilkanaście rozdziałów, chociaż przedstawia krótki fragment akcji powieści. Sprawia to, że czasami książka strasznie się dłuży.
Największym plusem książki jest wyjaśnienie wielu wątków, między innymi tego, jak doszło do pomyłki i przez cały cykl Miecz Prawdy uważaliśmy, że kluczem do magii Ordena jest Księga Opisania Mroków. Również z ogromną przyjemnością dowiedziałam się, że Koloblicin, z którego dzienników korzystali Richard i Berdine naprawdę miał na imię Quinn i był przyjacielem Magdy z dzieciństwa.
Książkę polecam. Z tym, że na pewno nie w porządku chronologicznym. Czytając "Pierwszą Spowiedzniczkę" przed cyklem Miecz Prawdy, czytelnik dowie się wszystkiego o samym mieczu, magii Ordena, Świątyni Wichrów i podobnych niuansach, których odkrywanie w czasie czytania całej serii jest dużo większą przyjemnością.

Z wielką niecierpliwością czekałam na prequel serii i nie zawiodłam się, czytając "Pierwszą Spowiedniczkę". Sama główna bohaterka nie przemówiła do mnie tak, jak pozostałe postaci kobiece wykreowane przez Goodkinda. Magda Searus została przedstawiona jako kobieta piękna, czasami pyskata, zdecydowana i zawsze ujmująca się za uciśnionymi. Magdzie brakuje autorytetu Kahlan,...

Sięgałam po "Belladonnę" z nadzieją, że się nie rozczaruję i tak właśnie było. Świat kreowany przez panią Bishop jest bardzo zagmatwany, skomplikowany i dzięki temu realistyczny w swoim braku odwzorowania w prawdziwym świecie. Tylko uważny Czytelnik, zagłębiający się w świat Efemery, żyjący wraz z Dzikim Dzieckiem historią Glorianny zrozumie, jak łączą się i przeplatają wszystkie wątki stworzone przez panią Bishop. Lektura wymaga zainteresowania tematyką, ale przeczytawszy "Belladonnę" doceniam wszystkie niedopowiedzenia bohaterów, wszystkie wielokropki, każde pozostawienie Czytelnika w matni niewiedzy. Na tym polega czar wszystkim książek Autorki.
"Belladonna" jest książką dość trudną, ale polecam ją wszystkim, których urzekła historia opisana w Czarnych Kamieniach i nie poddali się po lekturze "Sebastiana". Według mnie - warto.

Sięgałam po "Belladonnę" z nadzieją, że się nie rozczaruję i tak właśnie było. Świat kreowany przez panią Bishop jest bardzo zagmatwany, skomplikowany i dzięki temu realistyczny w swoim braku odwzorowania w prawdziwym świecie. Tylko uważny Czytelnik, zagłębiający się w świat Efemery, żyjący wraz z Dzikim Dzieckiem historią Glorianny zrozumie, jak łączą się i przeplatają...

Ta książka, chociaż stylistycznie dorównuje pozostałym częściom cyklu, według mnie została napisana nieco "na siłę". Richard i Kahlan powracając z jednej przygody nagle natykają się na kolejną. Terry Goodkind nie daje im chwili wytchnienia. Ponownie główny bohater znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, ponownie ratuje go jego tajemniczy dar, nad którym chłopak nie panuje. Pojawia się otoczone jeszcze większą tajemnicą Imperium Bandakarskie, którego lud przypomina (już nie taką samotną) Jensen. Z jednej strony bardzo dynamiczny odpoczynek przed trylogią kończącą cykl "Miecz Prawdy Story Arc #1", z drugiej swojego rodzaju przygotowanie do ostatecznego rozwiązania akcji całego cyklu.
Książka jest dobra, ponieważ cała seria jest dobra. Według mnie jest to jednak jedna z najsłabszych książek cyklu.

Ta książka, chociaż stylistycznie dorównuje pozostałym częściom cyklu, według mnie została napisana nieco "na siłę". Richard i Kahlan powracając z jednej przygody nagle natykają się na kolejną. Terry Goodkind nie daje im chwili wytchnienia. Ponownie główny bohater znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, ponownie ratuje go jego tajemniczy dar, nad którym chłopak nie...