Do tego też świata zaprasza nas Dorota Dziedzic-Chojnacka w swym powieściowym debiucie – „Zbrodni na boku”. Historia ta opowiada o epizodzie z życia młodej prawniczki, akurat na zawodowym przełomie, między aplikacją a adwokaturą. Bohaterka książki pracuje w średniej wielkości kancelarii z tradycjami, gdzie para się głównie rozwiązywaniem sporów administracyjnych. Nie brudzi sobie rąk sprawami kryminalnymi, z zapałem broni się też przed konfliktami rodzinnymi - jak sama twierdzi, nie chcąc psuć własnego wyobrażenia rodziny i instytucji małżeństwa. Jest młodą kobietą z aspiracjami, prowadzi bogate życie towarzyskie, nie stroniąc od imprez. Mimo wszystko jednak coś zżera ją od wewnątrz - nuda, monotonia i brak zawodowych wyzwań. Gdy starszy kolega z pracy zostaje aresztowany pod zarzutem morderstwa, sama podejmuje prywatne śledztwo, nie wierząc w winę oskarżonego.

Historia, choć z pozoru kryminalna, nie jest typowym kryminałem - nie mamy tu detektywa z prawdziwego zdarzenia, trochę brakuje interesujących poszukiwań, bowiem „śledztwo” to w dużej mierze domniemania bohaterki, z których niewiele wynika, a postęp w sprawie zdaje się nie mieć z nią wiele wspólnego. Wygląda więc na to, że nazywanie tej książki kryminałem może być odrobinę niewłaściwe - jednak bynajmniej nie znaczy to, że jest ona zła. Uważam po prostu, że to niesprawiedliwe wobec typowych powieści kryminalnych, których „Zbrodnia na boku” za bardzo nie przypomina i krzywdzące dla czytelników, którzy być może nie sięgną po ten tytuł z racji uprzedzenia do kryminałów - a tak naprawdę to ciekawa powieść obyczajowa z domieszką kryminalnej zagadki - bo, jak sam tytuł wskazuje, zbrodnia jest niejako na boku.

Książkę naprawdę przyjemnie się czyta, a jej lekturę można porównać trochę do oglądania jednego z wcześniej wymienionych seriali. Żywa, naturalna i nie pozbawiona humoru narracja nadaje tempa akcji, są ciekawi bohaterowie - których jest całkiem sporo, a mimo to każdy czymś się wyróżnia - i są też dla równowagi postacie mniej sympatyczne, acz równie interesujące. Przerywnikami dla głównego wątku są pojawiające się co jakiś czas protokoły z rozpraw sądowych z udziałem głównej bohaterki i jej kolegów z pracy. Ale, co najważniejsze, możemy od kuchni poznać specyfikę pracy w kancelarii adwokackiej, która przy bliższym poznaniu nie wydaje się już tak fascynująca i elitarna. Warto przekonać się o tym samemu – „Zbrodnia na boku” nada się do tego doskonale. Autorce udało się sprawnie wyważyć odpowiednie elementy powieści, dzięki czemu możemy się naprawdę wiele dowiedzieć, nie odczuwając przytłoczenia informacjami - wszystkie niuanse adwokackiego życia są sprawnie wplecione w główny wątek, a nie podane na sucho.

Książka Doroty Dziedzic-Chojnackiej to naprawdę dobry kawałek literatury obyczajowej z nutką kryminału. Miło się czyta i tego też życzę Wam. Także tym, którzy przed kryminałami bronią się rękami i nogami. Dajcie „Zbrodni na boku” szansę, a raczej się nie zawiedziecie.

Paweł Kukliński