Amy i Dan ukrywają się razem ze swoją opiekunką Nelly, w jednym z hoteli w Kairze i planują kolejny krok w wyścigu po niebotyczne bogactwo. Szansa pojawia się wraz z tajemniczym telegramem, który kieruje rodzeństwo w dalekie ostępy Rosji. Młodzi Cahillowie, niewiele myśląc pozostawiają Nelly w hotelu i wyruszają za wskazówkami tajemniczego NRR. Przez całą podróż mają duszę na ramieniu i stale odwracają się za siebie z myślą, że właśnie zostali złapani w kolejną pułapkę swoich bezlitosnych przeciwników. Czy tak jest faktycznie? Kim jest NRR i dokąd doprowadzi Amy i Dana?

Przyznam, że żadna z części „39 wskazówek” nie wciągnęła mnie tak bardzo jak „Czarny krąg”. Być może dużą zasługą tego jest fakt, iż wszystko rozgrywa się w Rosji czyli państwie, które intryguje swoja historią (szczególnie tą dotyczącą carskiej rodziny Romanowów i Rasputina). Muszę w tym miejscu przyznać, że autor naprawdę się spisał pod tym względem. Mimo niewielkiej liczby stron, sama treść „Czarnego kręgu” liczy sobie jedynie 156) Carman nie tylko skorzystał ze sporej ilości historycznych faktów, ale także przybliżył nam nieco kilka ważnych oraz zabytkowych budowli, które dla Rosjan są ważne. No i przede wszystkim, wszystkie wyżej wymienione elementy, bardzo zgrabnie wplótł w przygodowe wątki fabuły.

Jeżeli chodzi o fabułę, to tym, co wyróżnia ten tom spośród pozostałych (oprócz miejsca akcji) to także fakt, iż pisarz pozwala nam dojrzeć zupełnie inne oblicza niektórych bohaterów (Irmina lub Holtowie), oczywiście nie znaczy to, że zostali pozbawieni swoich brutalnych i bezwzględnych cech. Po prostu Carman udowadnia, iż to także zwykli ludzie mający inne uczucia oprócz żądzy władzy i brutalności. Tempo akcji, jak łatwo się domyślić, jest bardzo dynamiczne, a kolejne wydarzenia następują jedno po drugim. Z siłą iście lawinową wrzucają czytelnika w sam środek spisków i knowań innych członków rodziny Cahill.

Podsumowując. „Czarny krąg” to jak na razie najlepszy tom z całego cyklu, więc nikogo nie zdziwię kiedy napiszę, że gorąco go polecam. Jednak mimo wszystko wypada znać poprzednie tomy, aby się nie pogubić. Muszę jeszcze tylko dodać, iż z ciekawością będę wypatrywała kolejnej części, ponieważ fragment zamieszczony w tym tomie zapowiada naprawdę obiecująca lekturę. Jeszcze raz polecam „Czarny krąg”.

Natalia Zdziechowska