Na szczęście autor dość wyraźnie podkreśla też, że to prawdziwe życie boli, zadaje rany i rzadko kiedy można pozwolić sobie na luksus restartu, gdy nasza egzystencja staje się nieznośna lub po prostu nudna. Szczęśliwie dla młodzieżowego odbiorcy perypetie bohaterów powieści – Finna, Flo i Lukasa – do nudnych i przewidywalnych nie należą.

O ile w poprzedniej odsłonie ich przygód (mowa o książce „Finn nieustraszony”) chłopców czekało zadanie raczej sprawnościowe, to druga część bazuje na gorzkich obyczajowych obserwacjach, które nierzadko przesłaniają pełną przygód fabułę. I chociaż całość wieńczy optymistyczny niemal wzruszający finał, mamy wrażenie, że dotknęliśmy pewnej niezbyt wesołej prawdy o współczesności i jej problemach.

Na czym polega najnowsze zadanie, z jakim muszą zmierzyć się bohaterowie? Znaleźć partnera dla matki jednego z nich, komputerowca Flo. Nie jest to proste, gdyż fanatyczna wegetarianka, ekolożka zafascynowana filozofią Wschodu ma wyjątkowo wyśrubowane kryteria, jakie musi spełniać idealny kandydat. Poszukiwanie „taty” dla przyjaciela opowiedziano z punktu widzenia młodego, zanurzonego w popkulturze człowieka, częstego gościa wirtualnego świata.

Kolejni pojawiający się na horyzoncie potencjalni wybrańcy poddawani są szeregowi wysublimowanych testów, o których istnieniu rzecz jasna nic nie wiedzą. Te przezabawne partie powieści mogą mieć jednak drugie dno.

Aż chce się zaryzykować teorię, w myśl której dałoby się odczytać tę powieść jako zakamuflowany pod warstwą dowcipu i ciekawej intrygi głos na temat miejsca ojca i mężczyzny jako takiego we współczesnym świecie. Tytułowy Finn ma szczęście – jego ojciec jest solidnym, choć nieco niezgrabnym drukarzem, dziadek stanowi ostoję spokojnej życiowej mądrości. A reszta? Kandydaci dla mamy Flo nie grzeszą ani delikatnością, ani inteligencją; wyrzeźbionymi ciałami przesłaniają wszelkie niedobory ducha.

Tak też da się odczytać tę książkę, chociaż młody czytelnik powinien raczej zwrócić uwagę na plan pierwszy – na przyjaźń nastoletnich bohaterów, którzy nie zawahają się przed niczym, by zakończyć zadanie, choćby punkty doświadczenia zdobywało się kosztem utraty wielu złudzeń.

Tomasz Fijalowski