Mają swe losy książki. Mają je i Fragmenta. Czasami są̨ to historie zaskakująco do siebie podobne. Zapisane karty, „które jeszcze dotąd świata nie widziały” – jak pisał w liście dedykacyjnym Jan Janu­szowski – trafiają̨ z Czarnolasu do Krakowa, prawdopodobnie dzięki zapobiegliwości Doroty Kochanowskiej. Z tego chociażby powodu trudno odmówić́ jej wkładu w historię literatury polskiej. Ponad cztery wieki później teczki przechowujące pożółkły maszynopis trafiają̨ via Warszawa znów do Krakowa. Po raz kolejny rozpoczyna się̨ praca nad odczytaniem tekstów zapisanych na owych kartach i ustaleniem ich brzmienia.

Fragmenta są̨ szczególnym zbiorem utworów w twórczości Kochanowskie­go, „fragmentarycznym” nie tylko z nazwy. Wydane po śmierci poety i – ze zrozumiałych względów – często niedokończone, zaniechane, wyrywkowo przenoszone do innych zbiorów, stanowią̨ wyzwanie dla edytorów. Każą̨ się̨ zastanawiać́ nad każdą, nawet najmniejszą, koniekturą, podążać́ domniemaną drogą myśli twórcy, podejmować́ (nieraz radykalne) trudne decyzje, tym trud­niejsze, gdy ma się̨ świadomość́, że trzeba postawić́ kropkę̨ nad i, której sam poeta być́ może nigdy nie postawił.

fragment Wstępu wydawców