W Monterey na kalifornijskim wybrzeżu Cudownym Czwartkiem nazywa się dzień następujący po parszywej środzie, która jest jednym z tych dni, kiedy po prostu nic się nie układa. John Steinbeck wraca na ulicę Nadbrzeżną, do zapuszczonych parceli, stert złomu i noclegowni Monterey, by ponownie spotkać się z mieszkańcami tego podziemnego świata, pełnego śmiechu i łez – od Doktora, wzorowanego na Edzie Rickettsie, z którym Steinbeck przyjaźnił się przez całe życie, poprzez Faunę, nową miejscową burdelmamę, po Hazel, gościa, którego matka chyba bardzo chciała mieć córeczkę.
Powstały w 1951 roku „Cudowny Czwartek”, przedstawiający losy mieszkańców dzielnicy tuż po drugiej wojnie światowej, skupia się na akceptacji życia, takiego jakim jest, opisuje zarówno siłę drzemiącą w małej społeczności, jak i samotność dręczącą jednostkę. Wcześniejsze losy bohaterów Steinbeck przedstawił w opublikowanej w 1945 roku „Ulicy Nadbrzeżnej”.