Osiemnasta książka Ewy Kuryluk to mała historia XX wieku opowiedziana od dołu i od podszewki.

To chyba najbardziej osobista z książek Ewy Kuryluk, historyka sztuki, malarki, eseistki. Rzecz o Goldim, chomiku, najbliższym przyjacielu z dzieciństwa.
Zza ciepłej historii rodzinnej wygląda jednak chłodna polska rzeczywistość lat 50-tych i 60 tych. Niewypowiedziane do końca wspomnienia wojenne, po wojnie nowy porządek i tarcia w redakcji "Odrodzenia", którą prowadził ojciec, ambasada w Wiedniu, później PWN i tzw. afera "encyklopedystów", jako wstęp do antysemickiej kampanii 1968 roku. Wszystko to jednak oczyma dorastającej dziewczynki, której rodzice wielu rzeczy nie mówią. Ona trochę się domyśla, ale nie wszystko jeszcze rozumie. Dlatego o Marcu pisze się, jako o "burzy, która rozpętała się w Dzień Kobiet", a jedną z konsekwencji Marca z tej dziecinnej perspektywy było to, że "zerwali z nami Tadzio i Basia K.".