Książka ta nie jest powieścią o ostatniej królowej Egiptu, jakich już tyle napisano. Jest po prostu historyczną relacją, ściśle i wiernie podającą tylko to, co przekazały źródła. O Kleopatrze jako kobiecie mówią one raczej niewiele; znakomicie natomiast charakteryzują epokę oraz szereg ciekawych postaci, z którymi królowa stykała się w sytuacjach bardzo dramatycznych. Choć książka wystrzega się wszelkich ubarwień, tragizm losów Kleopatry - wielkość ambicji i nikłość środków politycznych - występuje z całą ostrością. Jednakże słabość państwa była spadkiem po poprzednich generacjach, a zwłaszcza po ojcu Kleopatry; za jego też panowania w sprawy Egiptu po raz pierwszy bezpośrednio wkroczyli ludzie, którzy później mieli odegrać tak decydującą rolę w życiu królowej: Cezar i Antoniusz.
(wstęp autora)