Starzec Jan z Wałaamu 91873-1958) prosty człowiek, bez wykształcenia rozpoczął życie monastyczne od najniższego statutu. Jego duchowość opierała się na stałej lekturze Pisma Świętego, które w swoich listach cytuje z pamięci oraz na tradycji ojców kościoła i mnichów. Poza pismem świętym najważniejszą jego lekturą było Dobrotolubije czyli rosyjskie wydanie Filokaliów, Zbioru ascetycznych tekstów Ojców Kościoła z pierwszych wieków. Po latach jego mądrość stała się lekarstwem duchowym dla wielu ludzi. Proste rady, jakich udziela swoim korespondentom uderzają spokojną łagodnością mądrego starca. Taka była i jest duchowa rola starca w tradycji Kościoła Prawosławnego, szczególnie w Rosji.