Czytelnik, zwłaszcza nie znający wcześniejszych polskich przekładów książek Régine Pernoud (Alienor z Akwitanii, Heloiza i Abelard, Królowa Blanka), będzie zapewne zaskoczony prezentowaną tu wizją średniowiecza, tak bardzo odległą od szkolnego stereotypu. Jawi się ona jako epoka w wielu przejawach życia społecznego, duchowego, materialnego, nie tylko wytrzymująca porównanie z innymi okresami w dziejach ale nawet górująca nad nimi – a to głównie za sprawą większej roli pierwiastka żeńskiego: dzięki bezimiennej rzeszy zwykłych kobiet, przede wszystkim zaś dzięki zastępowi niewiast niepospolitych, świętych władczyń, intelektualistek, wojowniczek, w których cieniu giną skarlali mężczyźni, odwiecznie zresztą starający się poprowadzić ludzkość w jak najgorszym kierunku. Owo „inne spojrzenie”, wysoka temperatura emocjonalna, aura sympatycznej tendencyjności, jaką przepojona jest ta książka – to nie jedyne jej atuty. Dodać tu trzeba dociekliwość i skrupulatność źródłoznawczą profesjonalnej archiwistki oraz sprawność pióra, godna renomy uznanej firmy popularyzatorskiej, jaką autorka cieszy się w swoim kraju.