Wierność samemu sobie na pewno jest obowiązkiem pisarza, trzeba ulegać przymusowi wewnętrznemu.
A w dodatku - kto jest z wykształcenia historykiem, ten powinien znać cenę pamiętnikarskich wyznań... nawet obciążonych „przekleństwem subiektywizmu”, nawet kłębiących się od mniemań mylnych. „Dłużej klasztora niźli przeora”.
Niechże przyszli lokatorzy nadwiślańskiego konwentu, gdy już ustaną nas dzisiaj trapiące, mało powabne monachomachie, zyskają jedną więcej okazję do wyrozumiałych - ;
miejmy nadzieję! - rozważań, do utwierdzania się w zbawiennym przekonaniu, że quantilla sapientia regitur mundus — nikła mądrość światem rządzi.
Do takiego bowiem wniosku doszedł autor tej książki, którego żywot przypadł na czasy historii skondensowanej, jak nigdy jeszcze.
(z Pamiętnika)