Tragedia człowieka (węg. Az ember tragédiája) – poemat Imre Madácha, główne dzieło węgierskiej dramaturgii (1860). Pierwsze wydanie książkowe: 1862. Poemat ten przetłumaczono na ponad 18 języków i choć nieco długi (ponad 4000 wersów), da się przednie przedstawić na scenie i jest stałym gościem na węgierskich scenach teatralnych, ale również teatry w Polsce, Czechach, Niemczech i innych krajach, przedstawiają czasem jego adaptacje. Tragedia człowieka jest też lekturą węgierskich szkół średnich, a wiele wersów stało się powszechnie używanymi cytatami. Ilustracje i szkice scenografii w wydaniach książkowych, są również na wysokim poziomie artystycznym, a ich autorami byli często znani graficy i malarze. W latach 70. wyprodukowano również Tragedię człowieka w wersji filmu animowanego.

Głównymi bohaterami są Adam, Ewa, Lucyfer i Pan Bóg. Adam i Lucyfer podróżują poprzez czas i przestrzeń, odwiedzając ważne momenty historii ludzkości i Lucyfer próbuje przy tym przekonać Adama, iż życie człowieka jest bezsensem, a ludzkość jest skazana na potępienie. Niektórzy krytycy twierdzą, że sztuka ta, w tej formie, czyni Lucyfera główną postacią, aktywniejszą niż Adam i Pan Bóg razem, inni krytykują postać Ewy, pierwszej kobiety, twierdząc, że to nieszczęśliwe małżeństwo Madácha wpłynęło na taki jej kształt. To naturalnie subiektywne oceny niektórych krytyków, które nie zmienią jednak faktu, iż w Tragedii człowieka widać wpływy dialektyki Hegla i idei rewolucji francuskiej.

Przetłumaczył na polski Lew Kaltenbergh (Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1960)