Książka, po którą wciąż jeszcze można sięgnąć, kilka egzemplarzy jest do rozdania, polecam uwadze :)

http://koominek.blogspot.com/2015/03/ksiazka-tygodnia-zodziejki-czasu-49.html

Książka, po którą wciąż jeszcze można sięgnąć, kilka egzemplarzy jest do rozdania, polecam uwadze :)

http://koominek.blogspot.com/2015/03/ksiazka-tygodnia-zodziejki-czasu-49.html

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Książka tygodnia ma się coraz lepiej, choć w jakiś sposób zaniedbałem to miejsce...
nie zmienia to faktu, że wiele dobrego na ten temat możecie znaleźć w moim blogu - http://koominek.blogspot.com, jak również na FB.
Zapraszam gorąco, za dni kilka rusza 30 Książka tygodnia - rewelacyjne, Hopeless[bookLink]222994|Hopeless[/bookLink]!

Książka tygodnia ma się coraz lepiej, choć w jakiś sposób zaniedbałem to miejsce...
nie zmienia to faktu, że wiele dobrego na ten temat możecie znaleźć w moim blogu - http://koominek.blogspot.com, jak również na FB.
Zapraszam gorąco, za dni kilka rusza 30 Książka tygodnia - rewelacyjne, Hopeless[bookLink]222994|Hopeless[/bookLink]!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

http://koominek.blogspot.com - osiemnaście tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty...

http://koominek.blogspot.com - osiemnaście tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bieżącą Książką tygodnia jest obecnie powieść - Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej[bookLink]215266|Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej[/bookLink], której autorem jest Christopher W. Gortner.

Bieżącą Książką tygodnia jest obecnie powieść - Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej[bookLink]215266|Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej[/bookLink], której autorem jest Christopher W. Gortner.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wystartowała Książka tygodnia Morze spokoju, której autorką jest Katja Millay...

(...) Szukam słów, którymi mógłbym wyrazić, co czuję czytając Morze spokoju, ale im dłużej o tym myślę, tym mniej mam do powiedzenia. Co tak naprawdę nie jest prawdą, bo jest zupełnie inaczej. Morze emocji wypełnia mój umysł, ocean myśli rozlewa się po duszy i falą przypływu, co jakiś czas przynosi coś nowego, coś dobrego, coś niezwykłego i zaskakującego.

Szczegóły dostępne na stronie: https://www.facebook.com/Koominek

Wystartowała Książka tygodnia Morze spokoju, której autorką jest Katja Millay...

(...) Szukam słów, którymi mógłbym wyrazić, co czuję czytając Morze spokoju, ale im dłużej o tym myślę, tym mniej mam do powiedzenia. Co tak naprawdę nie jest prawdą, bo jest zupełnie inaczej. Morze emocji wypełnia mój umysł, ocean myśli rozlewa się po duszy i falą przypływu, co jakiś czas...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dziewczyny z Powstania - wkrótce, jako doskonała pod każdym względem Książka tygodnia.

Poniżej krótki fragment recenzji książki:

(...) Jakże wyjątkowa jest w tym względzie historia Halinki, która żegna męża idącego do powstania, a kilka godzin później, 1 sierpnia 1944 jest już szczęśliwą matką swojego synka Stasia. Tego samego dnia jednak z nowonarodzonym dzieckiem przenosi się do piwnicy, gdzie miała spędzić wiele upiornych dni i nocy. Żywe, dramatyczne opisy i sytuacje, które bez wątpienia w trakcie opowiadania mogły wywołać wiele łez i wzruszenia – „Teraz szykuję się do urodzin Stasia, mojego pierworodnego syna, który teraz – jak ten czas pędzi – jest już na emeryturze. To będą wyjątkowe urodziny. Staś kończy przecież 70 lat”.

Trudno odnieść się tutaj do wszystkich wysłuchanych i spisanych historii. Swój wzrok skieruję jeszcze na dwie szczególne – relację dziewczyny, która z odległych krańców Polski wraz ze swoim oddziałem przybyła walczyć o swoją stolicę i to samo Powstanie Warszawskie z perspektywy Wilanowa i osoby, która jeszcze przed wojną w nim mieszkała, w nim, czyli Wilanowie.

Właśnie to powstanie w oczach dwudziestoletniej Anny Branickiej miało wyraz szczególny. Tak wiele wraz z rodziną chciała dać z siebie, a jednak były momenty, że tak niewiele mogła, a jednak cokolwiek się działo zawsze starała się być w środku wydarzeń. Wspomniana wcześniej odsiecz stolicy, to historia Jadwigi, która z dalekich Kresów wraz, z Stołpecko-Nalibockim Zgrupowaniem AK w sile prawie 1000 ludzi dotarła do Puszczy Kampinoskiej. Rzecz jasna nie była to letnia wycieczka, jednak o dziwo udało się im nie tylko dotrzeć na przedpola Warszawy, ale działać też na terenie Puszczy Kampinoskiej przez kolejne dwa miesiące.

Do grupy Książka tygodnia można też przyłączyć się na FB:
https://www.facebook.com/groups/Koominek/

Dziewczyny z Powstania - wkrótce, jako doskonała pod każdym względem Książka tygodnia.

Poniżej krótki fragment recenzji książki:

(...) Jakże wyjątkowa jest w tym względzie historia Halinki, która żegna męża idącego do powstania, a kilka godzin później, 1 sierpnia 1944 jest już szczęśliwą matką swojego synka Stasia. Tego samego dnia jednak z nowonarodzonym dzieckiem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książka tygodnia – Śmieć, Andy Mulligan
Szczegóły konkursu dostępne na stronie Kominek na FB.

(…) W morzu gówna pojawia się nagle mała, niepozorna saszetka. Swoją zawartością nie powala na kolana, a jednak chwilę później popularność Raphaela w kręgach policji błyskawicznie rośnie. To również sprawia, że wartość znaleziska z każdą godziną staje się coraz większa, ale i policja staje się coraz bardziej zdeterminowana, aby je odnaleźć. W trakcie lektury nie spodziewałem się, że finalnie opowieść ta przybierze taki, a nie inny obrót. I tym bardziej czuję się poruszony tak niezwykłym zakończeniem tej, jakby nie patrzeć krótkiej w sumie opowieści.

Zapraszam w imieniu własnym, a także w imieniu Wydawnictwa Replika do naszej zabawy. Dziś wygrana, dziś wysłana, co jak zapewne już wiecie stało się znakiem przewodnim tego miejsca. Do rozdania cztery pachnące egzemplarze tej pasjonującej powieści.


Moje spojrzenie dostępne w całości w tym miejscu - Śmieć.

Książka tygodnia – Śmieć, Andy Mulligan
Szczegóły konkursu dostępne na stronie Kominek na FB.

(…) W morzu gówna pojawia się nagle mała, niepozorna saszetka. Swoją zawartością nie powala na kolana, a jednak chwilę później popularność Raphaela w kręgach policji błyskawicznie rośnie. To również sprawia, że wartość znaleziska z każdą godziną staje się coraz większa, ale i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Morze spokoju - wkrótce, jako doskonała pod każdym względem Książka tygodnia.

Poniżej krótki fragment recenzji książki:

(...) Szukam słów, którymi mógłbym wyrazić, co czuję czytając „Morze spokoju”, ale im dłużej o tym myślę, tym mniej mam do powiedzenia. Co tak naprawdę nie jest prawdą, bo jest zupełnie inaczej. Morze emocji wypełnia mój umysł, ocean myśli rozlewa się po duszy i falą przypływu, co jakiś czas przynosi coś nowego, coś dobrego, coś niezwykłego i zaskakującego. Katja Millay dokonała czegoś niemożliwego, co tylko nielicznym się udaje – w niezamierzony sposób sprawiła, że nie są to litery, zdania, akapity, strony tekstu, ale żyjąca własnym rytmem wyjątkowa pod każdym względem opowieść.

Morze spokoju - wkrótce, jako doskonała pod każdym względem Książka tygodnia.

Poniżej krótki fragment recenzji książki:

(...) Szukam słów, którymi mógłbym wyrazić, co czuję czytając „Morze spokoju”, ale im dłużej o tym myślę, tym mniej mam do powiedzenia. Co tak naprawdę nie jest prawdą, bo jest zupełnie inaczej. Morze emocji wypełnia mój umysł, ocean myśli rozlewa się po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Morze spokoju[bookLink]213128|Morze spokoju[/bookLink] we fragmencie poniżej:

(…) Ale na razie nie jestem gotowa stąd wyjść. Jeśli czeka mnie odrzucenie, chcę, by towarzyszyło mu całkowite upokorzenie. Mam nadzieję, że on zaraz wylezie zza tej kretyńskiej piły i coś powie, ale jakoś mu się nie spieszy. Kątem oka widzę krzesło, stojące obok frontowych drzwi, nad którym pracował w zeszłym tygodniu. Rozpoznaję nogi, kształt, który kosztował go wiele wysiłku. Widocznie skończył w tym tygodniu. Ciekawe, czy zrobił je na zamówienie, czy dla siebie. Krzesło jest wspaniałe. Za każdym razem, kiedy widzę jeden z jego mebli, coraz bardziej go nienawidzę. Moja zazdrość to żywa istota. Zmienia się, przybiera nowe kształty, rośnie. Jak moja wściekłość. Jak żal mojej matki.

Przesuwam ręką wzdłuż łuku oparcia, klękam, by przyjrzeć się nogom. Podłokietniki są szerokie, wygięte, naśladują linię oparcia. Zastanawiam się, czy zaczął pracować nad kolejnym, bo przypuszczam, że to część kompletu. Moje palce nadal przesuwają się wzdłuż oparcia. Nawet nie zdążyłam się obejrzeć, a już siedzę. I dopiero wtedy w pełni doceniam doskonałość wykonania. To krzesło wcale nie wygląda na wygodne, a mogłabym siedzieć na nim do końca świata. Kładę ręce na podłokietnikach, odchylam się do tyłu i w tym momencie widzę, że Josh na mnie patrzy. Wkurza mnie, że tak się gapi, chociaż teoretycznie powinnam już się do niego przyzwyczaić i wolałabym, żeby nie wyglądał tak jak wygląda, bo naprawdę trudno odwrócić wzrok w drugą stronę.

Minę ma jakby trochę zaniepokojoną, ale jednocześnie jakoś dziwnie podstępną. Dokładnie taką samą jak Clay, kiedy pokazywał mi mój portret. Czeka na reakcję, słowa uznania. Spoglądam na krzesło, na którym siedzę, potem znów na Josha, on jednak już na mnie nie patrzy. Znowu grzebie przy pile, jakby uznał, że wszystko wróciło do normy i jest dokładnie tak jak należy. W tym momencie doznaję olśnienia. Zdaję sobie sprawę, że zaplanował to wszystko. Specjalnie nabałaganił, żebym nie mogła usiąść na blacie, żebym zwróciła uwagę na krzesło. Ponieważ zrobił je dla mnie.

To wystarczy, żebym natychmiast poderwała tyłek. Josh podnosi wzrok, zaalarmowany nagłym ruchem, przez chwilę patrzymy na siebie. Przypuszczam, że wyglądam jak oszalałe zwierzę, gotowe w każdej chwili rzucić się do ucieczki, tak jak pierwszej nocy, kiedy tutaj przyszłam. Mogłabym powiedzieć głośno, o czym myślę, ale nie muszę. On już wie.

Morze spokoju[bookLink]213128|Morze spokoju[/bookLink] we fragmencie poniżej:

(…) Ale na razie nie jestem gotowa stąd wyjść. Jeśli czeka mnie odrzucenie, chcę, by towarzyszyło mu całkowite upokorzenie. Mam nadzieję, że on zaraz wylezie zza tej kretyńskiej piły i coś powie, ale jakoś mu się nie spieszy. Kątem oka widzę krzesło, stojące obok frontowych drzwi, nad którym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Do grupy Książka tygodnia można też przyłączyć się na FB:
https://www.facebook.com/groups/Koominek/

Do grupy Książka tygodnia można też przyłączyć się na FB:
https://www.facebook.com/groups/Koominek/

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post