Ale po co??? Ja się wciąż nie otrząsnęłam po ostatniej polskiej ekranizacji fantastyki, jaką widziałam i więcej podobnego badziewia widzieć nie chcę. A niestety niczego lepszego bym się nie spodziewała...

Ale po co??? Ja się wciąż nie otrząsnęłam po ostatniej polskiej ekranizacji fantastyki, jaką widziałam i więcej podobnego badziewia widzieć nie chcę. A niestety niczego lepszego bym się nie spodziewała...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W sumie racja. Pewnie masz na mysli Wiedzmina... Żebrowski byl ok, ale scenariusz, efekty do niczego.

W sumie racja. Pewnie masz na mysli Wiedzmina... Żebrowski byl ok, ale scenariusz, efekty do niczego.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zwłaszcza scenariusz. Przy dobrym plastikowego smoka bym przebolała, ale złego scenariusza w moich oczach nawet najlepsze efekty nie uratują. A ten nie był nawet zły, do złego to mu jeszcze daleko brakowało, był beznadziejny, tragiczny i koszmarny, nawet nie potrafię sobie wyobrazić, jak takie coś mogło komuś w głowie się ukształtować i jakim cudem nikt z wieloosobowej przecież ekipy tego nie poprawił - nikt nie czytał książek? Przecież jakoś pewne nieznaczne podobieństwa się pojawiły! Czyżby scenarzyście opowiedział książkę jakiś dziesięcio- dwunastoletni czytelnik (starszy opowiedziałby jakoś dokładniej, sensowniej) i na tej tylko podstawie wszystko napisał? Bo inaczej nie rozumiem. Konsultacji żadnych nie było z nikim, kto czytał?

Zwłaszcza scenariusz. Przy dobrym plastikowego smoka bym przebolała, ale złego scenariusza w moich oczach nawet najlepsze efekty nie uratują. A ten nie był nawet zły, do złego to mu jeszcze daleko brakowało, był beznadziejny, tragiczny i koszmarny, nawet nie potrafię sobie wyobrazić, jak takie coś mogło komuś w głowie się ukształtować i jakim cudem nikt z wieloosobowej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Grillbaru..." nie czytałam, ale z opisu i opinii wnoszę, że jest to rzecz wybitnie humorystyczna i prześmiewcza, a zatem nawet jeśli wykazuje pewne pokrewieństwo ze space operą, to na pewno nie jest typowym przedstawicielem tego gatunku i raczej daleko jej też do "poważnego" science fiction, czyli jeśli autorka zamierza podążyć w te strony na poważnie, nie jajcarsko, to rzeczywiście może to być wyprawa w rejony dziewicze.

Co to jest space opera? Opowieść przygodowa, awanturnicza lub wojenna w realiach kosmicznych, takie tam perypetie dzielnych bohaterów na tle czegoś wielkiego i ważnego, co najmniej "zabili go i uciekł", a najlepiej "ratowanie Wszechświata przed najgorszym ze Złych Imperatorem". Typowymi przykładami są "Star trek" czy "Gwiezdne wojny". Humor oczywiście może występować, ale nie powinien być przesadzony czy nazbyt abstrakcyjny, bo akcja w space operze ma się dziać całkiem serio, bohaterowie bardzo poważnie traktują swój świat i swoje w nim misje, a czytelnik powinien do tego podchodzić tak samo, kibicować dzielnym bohaterom w ich poważnych i groźnych przygodach, a nie śmiać się z absurdów i nie przejmować losem postaci. Początkowo określenie "space opera" było pejoratywne, dotyczyło mało ambitnych przygodówek skupiających się na akcji i emocjach bohaterów, wskazywało, że określony tak utwór jest czysto rozrywkowy i niewiele ma wspólnego z porządną, twardą fantastyką naukową, a tylko bezrefleksyjnie korzysta z podobnej scenerii. Później pejoratywny wydźwięk osłabł, powstawały przygodówki z większym poszanowaniem nauki i techniki lub z jakąś zaangażowaną głębią, więc space opera nie musi już dziś oznaczać prymitywnego badziewia, ale nadal oznacza dzielnych bohaterów przeżywających romantyczne przygody. To trochę odpowiednik heroic fantasy w realiach kosmicznych.

Nie bardzo natomiast rozumiem pomysł tworzenia na pograniczu space opery i science fiction, bo space opera wydaje mi się należeć do science fiction, ewentualnie należeć częściowo w przypadkach z pogranicza science fiction i fantasy ("Gwiezdne wojny"). Myślę, że w tym zdaniu pod "science fiction" należałoby podstawić "hard science fiction", wtedy szukanie pogranicza dwóch podgatunków SF miałoby sens.

"Grillbaru..." nie czytałam, ale z opisu i opinii wnoszę, że jest to rzecz wybitnie humorystyczna i prześmiewcza, a zatem nawet jeśli wykazuje pewne pokrewieństwo ze space operą, to na pewno nie jest typowym przedstawicielem tego gatunku i raczej daleko jej też do "poważnego" science fiction, czyli jeśli autorka zamierza podążyć w te strony na poważnie, nie jajcarsko, to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A gdzie tu jest napisane, że ta hipotetyczna powieść o wojnie miałaby powstać na zamówienie z wydawnictwa lub że miałaby nie być fantastyką? Jest to, tak jak i druga opcja, pomysł na coś, czego autorka jeszcze nie próbowała, czyli trochę jakby norma w twórczości Kossakowskiej, bo ona już wielokrotnie zmieniała tematy i gatunki. Jaki sens jej to odradzać? Dlaczego autorka miałaby się ograniczać do tego, co czytelnicy już z nią kojarzą, dlaczego nie miałaby się rozwijać i wkraczać na pola, o których czytelnicy myślą, że to nie jej bajka? Jeśli dotychczas nie jej, to dlaczego nie miałaby się stać jej bajką jutro albo za rok?

A gdzie tu jest napisane, że ta hipotetyczna powieść o wojnie miałaby powstać na zamówienie z wydawnictwa lub że miałaby nie być fantastyką? Jest to, tak jak i druga opcja, pomysł na coś, czego autorka jeszcze nie próbowała, czyli trochę jakby norma w twórczości Kossakowskiej, bo ona już wielokrotnie zmieniała tematy i gatunki. Jaki sens jej to odradzać? Dlaczego autorka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej