Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w poniedziałek.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w poniedziałek.

Pomiędzy miłością a nienawiścią są różnice. Nie ma tak,że nie ma tak,że miłość czy nienawiść istnieje, bo istnieje. Jedno może ich połączyć przebaczenie w momencie potrzeby zagrożenia ludzkiego czy chęci pogodzenia się.Przekroczyć można tą granicę łagodząc linią zgody.

Pomiędzy miłością a nienawiścią są różnice. Nie ma tak,że nie ma tak,że miłość czy nienawiść istnieje, bo istnieje. Jedno może ich połączyć przebaczenie w momencie potrzeby zagrożenia ludzkiego czy chęci pogodzenia się.Przekroczyć można tą granicę łagodząc linią zgody.

Miłość i nienawiść nie ma żadnych granic. Chociaż czasem lepiej by było gdyby takie istniały. Nie byłoby wtedy osób wpadających w amok nienawiści, przez co nie myślą o konsekwencjach swoich czynów. Nie było by takiej agresji, morderstw, pobić itp.
Gdyby istniały granice w miłości, nie było by nadopiekuńczych matek, zaborczych ojców, przesadnie zazdrosnych partnerów. Ludzie ufaliby sobie w miłości, a miłość tak często nie przechodziłaby w nienawiść.
Tak byłoby w idealnym świecie, ale tak nie jest, a granice w miłości i nienawiści jedni zauważają i ich nie przekraczają, a inni nie.

Miłość i nienawiść nie ma żadnych granic. Chociaż czasem lepiej by było gdyby takie istniały. Nie byłoby wtedy osób wpadających w amok nienawiści, przez co nie myślą o konsekwencjach swoich czynów. Nie było by takiej agresji, morderstw, pobić itp.
Gdyby istniały granice w miłości, nie było by nadopiekuńczych matek, zaborczych ojców, przesadnie zazdrosnych partnerów. Ludzie...

„Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.”

Emily Jane Brontë – Wichrowe wzgórza

Prawdziwa miłość to cud, to dar, to najwznioślejsza synteza dobra, prawdy i piękna. Nie zna smutku i radości, żalu i szczęścia, choroby i zdrowia, śmierci i życia jednostkowego. Bo kiedy miłość odchodzi- życie nie króluje. To co jest uciechą jednej osoby, rozraduje i drugą. To co jest strapieniem żony, zasmuci i męża. Kocha się za nic, nie istnieje żaden powód miłości- jak powie Paulo Coelho. A to oznacza, że miłość nie kieruje się ”ludzką, dzisiejszą racjonalnością”- pragmatyzmem, zyskiem, a obcuje w pojęciach niemal, niezrozumiałych. Bo jak wytłumaczyć oddanie życia za uratowanie żony, spędzanie czasu wolnego po pracy na pomocy w lekcjach synowi, odpowiadanie na wszystkie dociekliwe pytania wnuczce. Nie można kochać kogoś za bardzo- poświęcenie w miłości nie zna granic.


„Nikogo nie wolno nienawidzić i nikim nie wolno pogardzać. Dlatego, że nienawiść i pogarda są niszczące - niszczą tego człowieka, którym pogardzam, bo nie zostawiają mu już szansy na odmianę. I niszczą też mnie - bo skoro jest we mnie nienawiść, to znajdzie się miejsce i na zło.”

Małgorzata Musierowicz – Opium w rosole

Człowiekowi nie wolno uprawiać w sobie gniewu, pozwalać na to by wykiełkował i wzrastał, bo jego owocem jest nienawiść. Ofiarowany drugiej osobie pod postacią zemsty i bólu, zatruwa przede wszystkim nas samych. Nienawiść jest przekroczeniem granicy dobrego ładu i współżycia.

O ile miłość granic nie zna, o tyle nienawiść jest ich przekroczeniem.

Kinga Żak

„Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.”

Emily Jane Brontë – Wichrowe wzgórza

Prawdziwa miłość to cud, to dar, to najwznioślejsza synteza dobra, prawdy i piękna. Nie zna...

Podobno wszystko ma swoje granice, ale ja uważam, że w przypadku uczuć nie można powiedzieć tego samego. Bo niby jak je wyznaczyć? To przecież coś nienamacalnego. Istnieje, ale nie da się tego dotknąć. I stąd też moja odpowiedź... nie można. Nie można przekroczyć granic, ponieważ zwyczajnie ich nie ma. A gdyby jednak ów granice istniały, to na pewno dałoby się je przekroczyć. Granica to tylko coś, co oddziela jedno od drugiego. Jeśli ktoś ją postawił, to na pewno potrafi też pójść znacznie dalej.

Podobno wszystko ma swoje granice, ale ja uważam, że w przypadku uczuć nie można powiedzieć tego samego. Bo niby jak je wyznaczyć? To przecież coś nienamacalnego. Istnieje, ale nie da się tego dotknąć. I stąd też moja odpowiedź... nie można. Nie można przekroczyć granic, ponieważ zwyczajnie ich nie ma. A gdyby jednak ów granice istniały, to na pewno dałoby się je...

Podobno wszystko ma swoje granice. Nawet Kosmos. Ale co to za granica, do której nigdy nawet się nie zbliżymy? Myślę, że z nienawiścią i miłością jest podobnie. Im silniejsze są te uczucia – tym dalej na horyzoncie migocze granica uczynków, których nie bylibyśmy w stanie zrobić. Jeżeli do tego nasze namiętności są odwzajemnione, to każdy głos rozsądku będzie zagłuszany krzykiem serca: „potem przyjdzie czas na żałowanie swojej głupoty”. Granica naszych poświęceń, to również granica naszych uczuć i właśnie dlatego uczucia tak silne, jak miłość czy nienawiść, wytyczają granice tak nam odległe.

Podobno wszystko ma swoje granice. Nawet Kosmos. Ale co to za granica, do której nigdy nawet się nie zbliżymy? Myślę, że z nienawiścią i miłością jest podobnie. Im silniejsze są te uczucia – tym dalej na horyzoncie migocze granica uczynków, których nie bylibyśmy w stanie zrobić. Jeżeli do tego nasze namiętności są odwzajemnione, to każdy głos rozsądku będzie zagłuszany...

Kochaj i rób, co chcesz, mówił św. Augustyn i nie trzeba być filozofem na jego miarę, żeby zrozumieć, jak on wytycza sobie granice kochania. Na drugim krańcu to już niestety nie działa. Maksyma: Nienawidź i rób, co chcesz, niebezpiecznie rozszerza samą nienawiść i pozwala ją eskalować niebawem bez końca. Choć wydaje się, co potwierdzają powiedzenia i przysłowia, że te uczucia karmią się równą energią, tyle że o dwóch różnych biegunach, to jednak okazuje się w praktyce, że miłość zawęża, sama jest właśnie budowaniem granic – ta miłość prawdziwa, dziejąca się w świecie, a nie idealna, wyabstrahowana, będąca jedynie ideą, to nienawiść właśnie to granic przekraczanie.

Kochaj i rób, co chcesz, mówił św. Augustyn i nie trzeba być filozofem na jego miarę, żeby zrozumieć, jak on wytycza sobie granice kochania. Na drugim krańcu to już niestety nie działa. Maksyma: Nienawidź i rób, co chcesz, niebezpiecznie rozszerza samą nienawiść i pozwala ją eskalować niebawem bez końca. Choć wydaje się, co potwierdzają powiedzenia i przysłowia, że te...

Miłość i nienawiść są jak wstęga Möbiusa - pozornie to dwie różne strony, w rzeczywistości jest tylko jedna - Namiętność.

Miłość i nienawiść są jak wstęga Möbiusa - pozornie to dwie różne strony, w rzeczywistości jest tylko jedna - Namiętność.

Pewnie wiele osób zadaje sobie to pytanie i na pewno większość z nich odpowiada, że nie. A ja mam nieco inne zdanie. Dla osoby, którą kocham jestem w stanie zrobić więcej niż ta osoba ode mnie oczekuje. Potrafię zamilczeć mimo, że straszna ze mnie gaduła. Mogę wspierać mimo, że osoba ta popełniła mnóstwo błędów.
Dla osoby, której nienawidzę mogę stać się koszmarem pod warunkiem, że ta osoba faktycznie zalazła mi za skórę (np. odbiła faceta, bo taki ma kaprys). Potrafię się zemścić mimo, że to nie leży w mojej naturze. Mogę powiedź obraźliwe słowa, bez wyrzutów sumienia, których normalnie bym żałowała.
Obie jednak osoby łączy moja nieprzekraczalna granica. Zarówno dla miłości jak i nienawiści nie zabiłabym, ani nie zrobiłabym nikomu krzywdy.

Pewnie wiele osób zadaje sobie to pytanie i na pewno większość z nich odpowiada, że nie. A ja mam nieco inne zdanie. Dla osoby, którą kocham jestem w stanie zrobić więcej niż ta osoba ode mnie oczekuje. Potrafię zamilczeć mimo, że straszna ze mnie gaduła. Mogę wspierać mimo, że osoba ta popełniła mnóstwo błędów.
Dla osoby, której nienawidzę mogę stać się koszmarem pod...