Gratulacje :)

Gratulacje :)

Gratulacje!

Gratulacje!

gratulacje :)

gratulacje :)

Zwyciężyli:

livrer
Paweł
Pat
domek
Luńka

Gratulujemy!

Zwyciężyli:

livrer
Paweł
Pat
domek
Luńka

Gratulujemy!

Konkurs zakończony!
Wyniki do końca weekendu.

Konkurs zakończony!
Wyniki do końca weekendu.

Umysł nie ma granic, problem zaczyna się w chwili gdy pędzące myśli mają się zamienić w słowa. Słowa się męczą i trudzą przed myślami, one są nieskończone. Jednak są osoby które mogą je opanować. Pisarz – kreator, twórca. Czuje więź z Bogiem, moc i władzę. Rodzi się z potrzebą pisania z siłą kreacji którą musi przelewać na papier. Urodził się, by zachwycać otwierać serca i duszę. Wybraniec. Czasem wyobrażamy sobie jakąś historie, chcemy to napisać wtedy ręce kamienieją, pióro staje się ciężkie. Jak niewielu ma tą władzę.
Jednak czy to jest jego wewnętrzna potrzeba? To siła wyższa kieruje tym. Daje mu natchnienie, a na to artysta nie ma wpływu, nie może go wywołać – nie zmusi się po pisania, ani go nie poskromi. Pisarz jest narzędziem w rękach Boga, dostąpił Jego łaski, potrafi wzbudzić zachwyt, strach, rozkosz, przerażenie. To uczucia innego rodzaju, bo to nie ten sam zachwyt który czuje człowiek stojąc na szczycie góry czy brzegu wzburzonego morza. Tamte doznania są silniejsze czuje się moc, ogrom i nieskończoność. Nawet opisując czy „malując” np. naturę nie wywoła uczyć równych z tymi kiedy się obcuje z nią. To skrzywiony obraz, słaba kopia. Kiedy tworzy zmyśloną opowieść czy wgłębia się w tajniki ludzkiej psychiki zawsze coś mu umyka nie jest doskonałym obserwatorem. Czasem jego intencje są inne niż odbiór. Pisarz nie stwarza tych rzeczy on tylko przetwarza to co już zna, może tylko skopiować to co sam widzi, ewentualnie może coś przekształcić, pomieszać – każde dzieło jest kopią poprzedniego, już napisanego, tylko trochę zmienione, a tamto z kolei jest wolą wyższej siły. Najważniejsze żeby dzieło było oryginalne i chętnie czytane współcześnie. Doświadczony czytelnik zauważy podobieństwa nie tylko do innego dzieła literackiego ale również wszystkich dzieł sztuki.
Jest narzędziem to właściwie jego rola jest nieistotna, informacje tylko przechodzą przez niego, jako osoba jest nieporównywanie mniej ważny niż samo dzieło. Kiedy uczestniczy w jakimś zdarzeniu albo przeżywa coś jego zadaniem jest zostawienie świadectwa istnienia. Ma zadanie do spełnienia, musi poświęcić swoje życie dla wyższych celów – ma trafiać do serc, tworzyć więzi, zachować pamięć, ma być strażnikiem kultury i tradycji – wybrany nie dobrowolny. Jak marionetka w rękach władcy. Czy potrzeba tworzenia jest wewnętrzna? To fatum, po to się rodzimy by coś stworzyć lub nie. Taki dar może być równocześnie przekleństwem, często jest niedoceniony i niezrozumiany przez współczesnych. Czuje nieśmiertelność i tworzy nieśmiertelność, cóż innego może zrobić Bóg.

Umysł nie ma granic, problem zaczyna się w chwili gdy pędzące myśli mają się zamienić w słowa. Słowa się męczą i trudzą przed myślami, one są nieskończone. Jednak są osoby które mogą je opanować. Pisarz – kreator, twórca. Czuje więź z Bogiem, moc i władzę. Rodzi się z potrzebą pisania z siłą kreacji którą musi przelewać na papier. Urodził się, by zachwycać otwierać serca i...

Odpowiedz na pytanie dlaczego pisarz tworzy swoje dzieła nie jest łatwa i moim zdaniem nie ma jednej uniwersalnej przyczyny. Każdy autor tworzy z nieco innych pobudek chodź często mogą być one bardzo podobne. Część autorów tworzy bo lubią czytać, poznają historie stworzone przez innych, aż w końcu sami postanawiają spróbować swoich sił i stworzyć coś własnego. Inni pragną się podzielić z ludźmi swoją wiedzą, doświadczeniami, czy przemyśleniami. Są oczywiście również tacy, którzy robią to dla pieniędzy. W każdej z tych grup trafiają się pisarze lepsi i gorsi, z punktu widzenia czytelnika nie można więc powiedzieć, że któraś z przyczyn tworzenia jest lepsza lub gorsza.
Gdy autor zaczyna pisanie książki rzeczywiście można go porównać do Boga. Może stworzyć wszystko, a jedynym co go ogranicza jest jego własna wyobraźnia. Tworząc swój świat określa jego zasady, których musi później przestrzegać by jego dzieło zachowało spójność. Moim zdaniem tak właśnie postępuje Bóg. Kto wie może Stwórca sam jest pisarzem, a my postaciami w Jego dziele?

Odpowiedz na pytanie dlaczego pisarz tworzy swoje dzieła nie jest łatwa i moim zdaniem nie ma jednej uniwersalnej przyczyny. Każdy autor tworzy z nieco innych pobudek chodź często mogą być one bardzo podobne. Część autorów tworzy bo lubią czytać, poznają historie stworzone przez innych, aż w końcu sami postanawiają spróbować swoich sił i stworzyć coś własnego. Inni pragną...

A co, Waszym zdaniem, jest źródłem nieodpartej chęci, jaką posiada pisarz, który tworzy swoje dzieło? Skąd pochodzi ta wewnętrzna potrzeba opowiadania i wymyślania nowych historii - zarówno tych "życiowych", jak i wymyślonych światów: horrów, książek fantasy itp.? Ile ze Stwórcy posiada lub ile pragnąłby być może posiadać Autor?

Dlaczego pisarz pisze? Skąd wynika jego potrzeba pisania? Nigdy się nad tym nie zastanawiałam... Zawsze wydawało mi się, że taka jest kolej rzeczy: pisarz pisze, bo musi, bo z tego żyje, tak samo jak piekarz, który piecze chleb, bo musi pracować, by żyć. "Pisanie książek" było dla mnie pracą, jak każda inna, a "pisarz" tylko zawodem. Jeszcze kilka lat temu uważałam, że w pisaniu książek nie ma nic niezwykłego. Po prostu przelewasz własne myśli na kartki papieru, by wyrzucić z głowy nurtujący cię problem. Dziś "pisarstwo" uważam za sztukę, bo nie każdy jest do niej stworzony, nie każdy potrafi pisać... Stąd też narodził się wniosek: dlaczego pisarz pisze? Dlatego, by móc podzielić się z innymi swoim doświadczeniem, swoimi myślami, samym sobą. Pisarz pisze dla siebie i dla każdego człowieka. Jego myśli wylewają się na czysty papier, by go zabrudzić. Nie ważne, jak bardzo. Im więcej "brudu", tym lepiej. Nie wiem, czy pisarz ma nieodpartą chęć, by pisać. Dla mnie jest to wena pisarska. Bez niej trudno jest mi pisać, układać z wyrazów piękne, wzruszające zdania. Myślę, że wielu pisarzy ma to samo. Czasem, nawet gdy chcemy coś stworzyć, nie potrafimy. I to jest zrozumiałe. Źródłem nieodpartej chęci pisania jest, moim zdaniem, przekonanie, że nasza twórczość może komuś pomóc, kogoś uratować... I radość z tego, że komuś się spodoba, że nie zostanie odrzucona.

Wymyślając nowe historie, stwarzamy nowy, często odległy od naszego, świat. Niekiedy wydaje się on piękny, byśmy mogli zapomnieć o smutkach i szarej codzienności. Inne ukazują świat jeszcze brzydszy i gorszy od naszego, byśmy mogli docenić to, co mamy w życiu. Wewnętrzna potrzeba opowiadania i wymyślania nowych historii bierze się z przekonania, że nasze historie pomogą komuś w życiu. Odciągną go od problemów, pomogą zapomnieć, uszczęśliwią kogoś lub też będą trzymały mocno przy ziemi, by pomóc mu rozwiązać trudne problemy.

Autor i Stwórca do mnie nie przemawiają. Jednoznacznie każdego z nas możnaby nazwać w pewnym sensie "stwórcą".
Malarza, bo stwarza piękne dzieła.
Piosenkarza, bo koi smutki swym głosem.
Pisarza, bo przenosi nas w inny, niepowtarzalny świat.
Piekarza, bo piecze chleb, dzięki któremu możemy żyć.
Sekretarza, bo załatwia sprawy ważne i pilnuje terminów.
Sklepową, bo stoi za ladą i miłym uśmiechem umila nam dzień.
Pracowników OPS-u, wolontariuszy, bo pomagają.
Tak naprawdę, gdyby myśleć szerzej, każdy z nas ma coś ze Stwórcy, w końcu Bóg stworzył nas na Swoje podobieństwo i Swój obraz. Każdy z nas jest artystą, bo każdego dnia pomaga nam lepiej żyć.

Autor książek jest artystą. Nie wiem jednak, czy chciałby być taki, jak Stwórca. Każdy z nas pragnie być oryginalnym, innym, czasem nawet kontrowersyjnym. Autor, pisarz, a nawet piekarz nie chce, by ktoś był identyczny, jak on sam. Chce być JEDYNYM i myślę, że, gdyby każdy pisarz chciałby być podobnym do Stwórcy, nie byłoby oryginalności. Autorzy powielali by się ze sobą.
Ale gdyby jednak mogli coś mieć... Cóż, myślę, że chyba wybraliby moc stwarzania niepowtarzalnego dzieła, takiego, jakim jest świat czy człowiek.

A co, Waszym zdaniem, jest źródłem nieodpartej chęci, jaką posiada pisarz, który tworzy swoje dzieło? Skąd pochodzi ta wewnętrzna potrzeba opowiadania i wymyślania nowych historii - zarówno tych "życiowych", jak i wymyślonych światów: horrów, książek fantasy itp.? Ile ze Stwórcy posiada lub ile pragnąłby być może posiadać Autor?

Dlaczego pisarz pisze? Skąd wynika jego...

Mam do tej kwestii dość specyficzne, ale zdecydowane podejście - każdy pisarz jest chory psychicznie lub przynajmniej ma widoczne zaburzenie osobowości (najczęściej jest to osobowość paranoidalna, czasami histrioniczna). Pisarz nie ma innego wyjścia jak tylko napisać to co chce napisać, bo inaczej zwariuje. On MUSI. Prawdziwi mistrzowie pióra opisują tylko to co mają w głowie i nie muszą już za bardzo niczego wymyślać. Czasem tylko wymyślają nowe słowa, nawet całe języki, bo brak im słów na wyrażenie tego co chcą przekazać. Takiego mistrza poznajemy po tym, że gdy czyta się jego książkę, to - choćby nie wiem jak bardzo była ona niedorzeczna - czujemy, że to się po prostu wydarzyło lub wydarzy.

Mam do tej kwestii dość specyficzne, ale zdecydowane podejście - każdy pisarz jest chory psychicznie lub przynajmniej ma widoczne zaburzenie osobowości (najczęściej jest to osobowość paranoidalna, czasami histrioniczna). Pisarz nie ma innego wyjścia jak tylko napisać to co chce napisać, bo inaczej zwariuje. On MUSI. Prawdziwi mistrzowie pióra opisują tylko to co mają w...